Vandaag precies een maand geleden kwam Juul bij ons! Wat waren we blij dat hij er ein-de-lijk was! 4030gram en 51 cm puur geluk!!!
Mama vertoefde meteen op een zachte heerlijke roze wolk, maar al gauw donderde ze in de harde realiteit, omdat ze zich zorgen maakte die eigenlijk niet nodig waren, maja mama is nu eenmaal mama he.
Het begon in de eerste week met de bv die moeilijk op gang kwam, enfin, er was melk genoeg maar Juul kreeg het drinken maar niet onder de knie.
Hij viel na 2 slokjes in slaap en kwam dus niet goed bij. (en papa twijfelde of hij wel echt de papa was:))
Maar dankzij de goede zorgen en tips en het engelengeduld van de vroedvrouwen van de afdeling in het ziekenhuis én de vroedvrouw thuis, en vele tranen van mama later, lukte het wél.
En juul dronk heel goed en komt nu goed bij (vandaag woog hij 4.330 gram, dat is 300g boven zijn geboortegewicht, en 220 gram meer als zes dagen geleden!!!)
Toen dat probleem opgelost was, moest mama terug onder narcose voor een kleine ingreep waar ze toch veel pijn van had, en die nu, 2 weken later, pas beter lijkt te gaan.
En dan was er de viervingerlijn in Juul zijn rechterhandje.
Mama geraakte compleet over haar toeren toen ze dat ontdekte, het kan nl een symptoom zijn van een chromosomale afwijking: het syndroom van Down. Iedereen die ook maar iets van medische achtergrond had, klampte ze vast om haar verhaal te doen en alhoewel iedereen haar vrees ontkende, was ze pas wat rustiger toen ze via meneer google las dat 1 op 30 gezonde mensen, en nogwel vooral mannen, die lijn hebben.
Maar omdat we toch met Emiel bij dr Kuhlins moesten zijn, mocht hij dat ook eens zeggen, en pas toen de dokter zei dat Juul een perfect normaal, gezond kerelke is, viel de loden blok van mama haar schouders.
En papa roloogde wat en keek met een blik van 'wat heb ik nu al die tijd gezegd?'
De afgelopen 2 weken huilt Juul ook heel veel, hij wil continu aan de borst van mama. Eigenlijk staat hij op 2 voedingen: eentje van half 9 tot middernacht ongeveer en eentje rond 4 s morgens, lol.
Een tutje heeft hij (nog) niet, er staat nl geschreven en gedrukt dat dat de bv niet ten goede zou komen, dus dat houdt mama nog even in de kast:).
Maar volgens dr Kuhlins is er nog geen reden tot ongerustheid, we moeten het gewoon even aanzien, buikkrampen zou frequent voorkomen bij baby's die via een sectio ter wereld komen, en door deze periode zullen we dus even moeten.
Juul heeft nu bolle wangen, hij kijkt goed rond, draait zijn gezichtje naar t licht of naar geluid. Gisteren is zijn gehoor getest en dat is ook in orde! Nu nog leren luisteren he!
Hij plast heel veel (niet moeilijk hij drinkt ook de godganse dag:)), en sinds een week ongeveer is zijn stoelgang iets minder frequent. Het is trouwens echte bv-kaka: geel slijmerig, die hij lost met flinke knallen:).
Nu nog even over Emiel: maandag is hij op medisch onderzoek geweest, hij is 116.4 cm en weegt 22.4 kg. Hij had wel een briefje mee dat er een hartgeruisje hoorbaar en dat heeft de kinderarts vandaag nagekeken met een echo cardio, maar alles was perfect normaal en blijkbaar hebben zo goed als alle kleuters ooit wel eens een geruisje hoorbaar. Het was natuurlijk te verwachten want onze grote kerel heeft nooit ergens last van gehad.
Om al dat goede nieuws te vieren zijn we naar Koersel Kapelleke gereden waar Emiel en Floor zich heel goed geamuseerd hebben in de zandbak en het speeltuig, terwijl mama, papa en Juul (uiteraard!) iets dronken op het terras. We hebben er ook nog een ijsje gegeten.
En dan zijn we naar de colruyt gereden want het belooft morgen nog eens mooi weer te worden, en we gaan proberen om eens brandwonden-vrij te barbecuen!
