trainen

De rugbytrainingen zijn in september vollebak gestart.
Floor is heel enthousiast en krijgt dan ook haar eerste paar schoenen.
Ze wil wel enkel trainen in haar roze short en roze t shirt, helaas wilt ze dat tenu'ke zo vaak aan dat het niet altijd op tijd gewassen is. En Goddank is ze dan ook tevreden met een oude short en t shirt van Emiel.
Juul gaat ook mee, hij is met niks thuis te houden als Herbert met Emiel en Floor richting club9 vertrekt. Dikke tranen en 'ik wil mijn pappie-jaja'... Ik word dan verplicht om mee te gaan, (klein zuchtje) en de training samen met Juul van aan de zijlijn te volgen.

back to school

2 september...
We staan vroeger op als de andere dagen.
We zijn meer gehaast.
Er staan drie boekentasjes klaar, met koekendoosjes, drinkbussen en fruitbakjes.
Een nieuwe pennenzak met stiften en kleurtjes en een nieuwe pen.
Emiel start in het derde leerjaar bij juf veerle en Juf Christel. Bijna half weg in de lagere school.
Dit jaar start hij met notenleer. Kunstschool blijft hij volgen net als de chiro en de rugby.
Floor gaat naar de laatste kleuterklas bij Juf Jolien. Haar vriendinnenkwartet is uitelkaar gehaald, ze zit  samen met Fien, terwijl Fran en Lisa bij Juf Heidi zitten. Geen slecht plan lijkt me :).
En Juul gaat naar de eerste kleuterklas, hij zit nog steeds bij Trui en Ties, ook hij heeft twee juffen, Juf Mart en juf Annick.
Hopelijk wordt het een leuk jaar.
veel succes kindjes!

gaia park als afsluitertje

Op 1 september begint normaal het nieuwe schooljaar, dit jaar viel het op een zondag. Dus eindigde de zomervakantie op die dag.
Ik besloot om met de kindjes naar het Gaiapark in Nederland te gaan. Herbert verkoos een matchke rugby ergens ver weg dus ging ik alleen.
Gelukkig is het niet zo heel ver weg en ligt het vlak aan de autobaan. Makkelijk te vinden dus.
Emiel kreeg de kaart, en wees ons als een echte gids de weg door het park. Als we dieren wilde zien dan moesten we het maar zeggen en loodste er ons probleemloos naar toe.
Als Floor of Juul moest plassen, bleef Emiel bij de buggy. Handig zo een zoon die groter wordt!
En toen Juul hard op zijn rugje viel, naar adem moest happen en bleek van de pijn werd, zei hij: Het komt wel goed Mama. Net wat ik nodig had. Want ik was toen wel even in paniek...
Het was een fijne dag.
Helemaal naar de goesting van de kindjes.
En voor mij voor herhaling vatbaar!
Merci kindjes, het was een fijne vakantie, ook al was ik niet zo vaak thuis en moesten jullie vaak naar de Stekelbees. Ik zal jullie missen vanaf morgen, en stiekem moet ik toch toegeven dat ik ook ga genieten vand e rust!

De zomervakantie in een notendopje

De vakantie ligt alweer ver achter ons, de herfst is vollebak bezig.
Hoogtijd dus om even terug te blikken naar warmere dagen!

We gingen op vakantie naar de Ardèche, een plaats waar we ondertussen al helemaal thuis voelen. Het was de vierde keer dat we de trip naar het Zuiden van Frankrijk maakten.
Dit jaar ging een bevriend gezin mee met hun drie kinderen. Lekker druk in het huisje, dat we eigenlijk enkel gebruikten om te slapen, ons te baden of om eten te koken. Voor de rest leefden we buiten, op uitstap of aan het zwembad, of in de tuin om rugby te spelen of te Viking-kubb-en, om kampen te bouwen of salamanders te vangen, of achter Raffa te lopen.
Het was een heerlijke tijd, zonder noemenswaardige problemen. Met veel lekkere en gezellige etentjes.
kortom een vakantie om te herhalen!

 

Er zijn nog heel veel meer foto's maar mama moet ze nog selecteren :)

 

We gingen, net als vorig jaar, ook naar het Maisdoolhof. Pret verzekerd. Korneel, Briek en Janne met omi en opi waren er ook bij.

 

 

Emiel ging ook weer op kamp met de chiro, vijf dagen naar Werchter. Hij keek er enorm naar uit, vijf dagen met zijn vrienden. Hij had geen tijd om te schrijven, zijn briefje aan ons kwam twee dagen na hemzelf thuis aan :). Hij kreeg wel elke dag een briefje van het thuisfront, en deze keer kwam het geopend mee terug :).

 

 

Wij maakten een briefje met puzzeltjes in, eentje was: zoek de verschilllen... Floor en Juul stonden graag model:

 

Ook de rugby ging in de zomer weer van start. Ook Floor ging mee naar de trainingen. Op het lopen als opwarming had ze het zo niet, maar de bal vangen, dat kan ze beter dan wie dan ook. Er zit overduidelijk veel talent in haar :).

 

 











de kamer van floor fase 2

Zwoegen en zweten!
Terwijl het buiten prachtig weer was, heeft Herbert de vloer gelegd in Floor haar nieuwe kamer in wording!

 

Maar zo een foto zegt niet veel he :).

Vakantie tralala...

Hoe heerlijk kan het zijn, vakantie met zo een stralend zonneke!
De eerste twee weken zijn in elk geval al omgevlogen.
vorige week is Bjarne Emiel wat komen entertainen. Hij verveelde zich een beetje maar met zijn vriendje-sinds-immer kwam dat al rap in orde! Het was een fijne dag, zeker met zo een mooi weer!

 

En! Aan het einde van de dag besloot de wiebeltand van Emiel dan toch uit te vallen! Wat was hij content, zeker omdat hij de tand niet inslikte :).

Kindercircus

De mama van een vriendje van Emiel vroeg mij of 'Het Kindercircus' niks voor Emiel was. Het leek me écht iets voor hem en hij zag het compleet zitten.
Ik schreef hem in.
Woensdag, donderdag env rijdag werd er druk geoefend en getraind.
Maar liefst 85 kinderen leerden kunstjes onder het toezicht van monitoren en uiterst geduldige circusmensen.
emiel ging acrobatie (en 'tie' niet tsie maar als tie dus) doen, al was hij liever Vuurspuwer geweest. Zo zei hij.
Over de oefingen zei hij verder niet veel. Buiten dat het heel fijn was en dat Eerke ook bij hem in t groepje zat.
Dat wij vrijdag naar de voorstelling gingen, dat is vanzelfsprekend neem ik aan.
Emiel bereidde me voor: Ge gaat wenen mama, zo trots gaat ge zijn op mij.
En dat zinneke alleen was, was voldoende om mijn ogen vochtig te laten worden.
Dankzij een vroedvrouw-collega en een rugbyvriendin van Herbert hadden we niet de slechtste plaatsen.
Ik was best nerveus en mijn geduld werd lang op de proef gesteld.
Maar vol bewondering keek ik naar de andere kinderen: bal-lopen; jongleren met borden op stokjes, diabolo's, stokken, ballen; lopen op een ton, op een plank op een rol; éénwielfietsen, evenwichtsoefeningen, fakir-toestanden, slapstickhumor van de bovenste plank...
Wat hadden deze kinderen véél geleerd op amper 2.5 dagen tijd.
On-ge-loof-lijk!
en hoe motiverend was de circusdirecteur. Hij moedigde kinderen aan door hun met naam te begroeten én te feliciteren als ze het prima deden.
En dat deden alle kinderen.
En toen was het de beurt aan Emiel.
Hij zag mij vrij snel zitten in de zaal en hij lachte naar mij. *smelt*
Hij had me gezegd dat hij een roze band droeg over zijn pak, want dat was omdat er niet zo veel jongens in zijn groep zaten. Van een statement gesproken, hij was de enige stoere bink in een vrouwengezelschap!
Ze begonnen met opwarmingsoefeningen. De circusdirecteur legde ook uit dat deze oefingen dienden om de spieren los te maken en ook om het vertrouwen in elkaar op te bouwen. Over elkaar bengelen, dat doe je niet zo maar he!
dan deden ze evenwichtsoefeningen, eerste vertrekkende met een stoel en dan zonder stoel!!
En als de circusdirecteur dan voor een volle zaal in de micro zegt: 'Knap gedaan Emiel', dan blink je als mama (en papa natuurlijk ook) van trots. *smelt*
ze maakten een toren van de kinderen.
Zo ongelooflijk waaw!
Wat was ik trots op mijn zoon!
En zijt maar zeker, de zakdoek

was nat...

Kamer van Floor fase één.

Als bij toeval verkochten we de kinderkamer én de bugaboo met een week verschil en verdienden we een extra budget voor de kamers in orde te maken :). (ikea here I come :))
Fase één is ingezet: het ontruimen, het afkloppen van de plinten en het afwassen van de muren.
Gelukkig vinden we kinderarbeid best ok en gaat dat hier met rasse schreden vooruit!

einde schooljaar

Aan het einde van het schooljaar horen oudercontacten. En om de juffen te bedanken voor een schooljaar lang hun goede zorgen, geduld en hulp bij het opvoeden maak ik elk jaar iets. Dit jaar werden het pottekes confituur (aardbei, rabarber of aardbei-rabarber), in een zelf gestikt tasje. Emiel zijn juf kreeg een extraatje omdat ze vlak voor de grote vakantie oma werd. Ik stikte een pamperzakje waarin je aan de ene kant een pampertje kan steken en aan de andere kant plaats is voor vochtige doekjes. Altijd handig als je op pad bent. Zowel voor de mama als voor de oma!

 

de oudercontacten waren héél goed.
Emiel had goede punten en de juf was heel enthousiast over hem, hij is leergierig, doet goed zijn best en is heel lief. Hij houdt zich ook graag bezig met andere dingen in de klas en de aandacht is niet altijd dat, maar ach... Het is dat ook zijn tekenjuf én zijn muziekjuf dat wisten te vertellen. Hij kan er niets aan doen, t is zijne aard :).
Floor heeft het ook goed gedaan, ze houdt alleen niet van puzzelen en dat niveau is wat aan de mindere kant maar verder komt ze er wel.
En ook Juul kreeg een A attest, hij is nog erg speels (hij is dan ook drie jaar niewaar?!) maar hij doet het heel goed in zijn klas. Hij knuffelt graag. In t begin van zijn schoolcarriere vroeg hij wel continu 'Mama komt mij seffes halen he', al heeft hij nooit een traan gelaten, hij had toch die bevestiging nodig! Maar eten blijven is voor hem geen probleem en ook dat doet hij heel goed.

 



Avonturen

Het hele huis hadden we afgezocht naar het bib-boekje 'Jules in het bos'. Onvindbaar. Ik vond het wat ambetant, hoe ging dat aan de bib uitleggen. Gelukkig kan je online verlengen en dat had ik al één keer gedaan. Maar hoe we ook zochten, Jules bleef onvindbaar in het bos.
Tot deze morgen.
Na een zwaar feestje waren zowel Herbert als ik te tam om op te staan. Floor en Juul lagen al bij ons in bed.
Opeens roept Floor: 'Oooooh mama kijk eens hier. Hier ligt 'Jules in het bos'.' Zo trots was ze op zichzelf dat zij het boekje vond (het lag achter het hoofdeinde van ons bed), ze heeft me er een paar keer aan herinnerd 'en daarom krijg ik wel een snoepje he'.
Wat ik opmerkelijk vond, opeens zei ze: 'Maar mama wij schrijven Juul/Jules toch anders...' Ik was even sprakeloos en ik vroeg hoe wij dan Juul schreven en ze schreef met haar vinger Juul zijn naam in de lucht. En dat terwijl ze zelden de letters van haar eigen naam in de juiste volgorde zet...

Emiel is verliefd.
Tot over zijn oren.
Hij leest in zijn vriendenboekje en opeens stralen zijn ogen. Hij ziet dat Eerke haar handtekening in zijn boekje haar naam is mét een hartje achter. Zo blij...
En zijn geluk kan niet op als hij ook nog eens ziet dat Eerke haar telefoonnummer ook nog eens met 011 begint net als het onze... (we wonen dan ook in hetzelfde dorp :))
Ik vraag hem of zij hartje soms sneller klopt als hij bij Eerke is, hij bevestigt. En als ik vraag wanneer dat is zegt hij met rode kaken: Als we samen spelen...

Floor wilt van elk woordje weten hoe het in het Turks is.
Nét de taal die ik niet machtig ben, ik zeg haar dat ze dan maar al die woordjes die ze wilt weten moet onthouden en dan aan Hülya moet vragen.
Floor: mama spreekt gij dan ook Turks?
Ik: Neen alleen maar Vlaams.
Floor: Maar hoe spreekt gij dan met Hülya?
Ik: In t Vlaams.
Floor: maar dat kan toch niet, Hülya spreekt toch Turks...
Tweetaligheid is nog een moeilijk begrip voor haar.

We sluiten een fase af...

Net geen acht jaar geleden zetten we Het Kamerke op, gesponsord door ongeduldige grootouders, wachtende op hun eerste kleinkind.

Acht jaar heeft het dienst gedaan, niet enkel voor dat eerste kleinkind, maar later ook voor kleinkind nummer vier en kleinkind nummer  zes.

Net nu kleinkind nummer één er weer in slaap, deze keer in babybed-omgevormd-tot-éénpersoonsbed, krijgen we een koper en wordt Het Kamerke uitelkaar gehaald, met hulp van vier extra handjes en één mondige opzichtster.

 

We sluiten een hoofdstuk af (al is een babybedje snel gekocht uiteraard)

Nog wat Tiny Home toestanden