Het hele huis hadden we afgezocht naar het bib-boekje 'Jules in het bos'. Onvindbaar. Ik vond het wat ambetant, hoe ging dat aan de bib uitleggen. Gelukkig kan je online verlengen en dat had ik al één keer gedaan. Maar hoe we ook zochten, Jules bleef onvindbaar in het bos.
Tot deze morgen.
Na een zwaar feestje waren zowel Herbert als ik te tam om op te staan. Floor en Juul lagen al bij ons in bed.
Opeens roept Floor: 'Oooooh mama kijk eens hier. Hier ligt 'Jules in het bos'.' Zo trots was ze op zichzelf dat zij het boekje vond (het lag achter het hoofdeinde van ons bed), ze heeft me er een paar keer aan herinnerd 'en daarom krijg ik wel een snoepje he'.
Wat ik opmerkelijk vond, opeens zei ze: 'Maar mama wij schrijven Juul/Jules toch anders...' Ik was even sprakeloos en ik vroeg hoe wij dan Juul schreven en ze schreef met haar vinger Juul zijn naam in de lucht. En dat terwijl ze zelden de letters van haar eigen naam in de juiste volgorde zet...
Emiel is verliefd.
Tot over zijn oren.
Hij leest in zijn vriendenboekje en opeens stralen zijn ogen. Hij ziet dat Eerke haar handtekening in zijn boekje haar naam is mét een hartje achter. Zo blij...
En zijn geluk kan niet op als hij ook nog eens ziet dat Eerke haar telefoonnummer ook nog eens met 011 begint net als het onze... (we wonen dan ook in hetzelfde dorp :))
Ik vraag hem of zij hartje soms sneller klopt als hij bij Eerke is, hij bevestigt. En als ik vraag wanneer dat is zegt hij met rode kaken: Als we samen spelen...
Floor wilt van elk woordje weten hoe het in het Turks is.
Nét de taal die ik niet machtig ben, ik zeg haar dat ze dan maar al die woordjes die ze wilt weten moet onthouden en dan aan Hülya moet vragen.
Floor: mama spreekt gij dan ook Turks?
Ik: Neen alleen maar Vlaams.
Floor: Maar hoe spreekt gij dan met Hülya?
Ik: In t Vlaams.
Floor: maar dat kan toch niet, Hülya spreekt toch Turks...
Tweetaligheid is nog een moeilijk begrip voor haar.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten