zondag 14 november 2010

Sint @ ter dolen

Vandaag is sinterklaas aangekomen op het kasteel De Dool. HIj gaat daar nu een paar dagen logeren.
De intrede hadden we gemist omdat Floor nog sliep, maar we zijn hem welkom gaan heten.
En tot onze grote vreugde waren ome Roeland, tante Ilse, Nena en de oma en opa van Nena er ook. Wat was het fijn!
we hebben ons allemaal heel goed geamuseerd, Nena en Emiel zijn wel heeeeel vaak bij de sint geweest, langs de ene kant van het podium en langs de andere kant er weer op.
We hebben fijn gedanst met de zwarte pieten en gek gedaan met clown, die dacht dat Emiel kamiel of cyriel heette.

 

 

 

En Floor overwon haar angst voor de pieten en de sint!
 
Posted by Picasa

sint @ ter dolen deel 2

Juul mocht ook mee, lekker warm in de buggy keek hij naar als wat hij maar kon zien:).
 

De pieten hunne zak moest leeg, en dus werden de kappen gevuld; met heeeel veel koekjes en mariakes. Jammie, alleen deed de zwaartekracht zijn erk toen Emiel een piet wilde tackelen, en vielen er dus koekjes op de grond met dikke tranen tot gevolg, gelukkig had koekjespiet nog wat overschotjes:).
 

We gingen nog een goei pint drinken, in aangenaam gezelschap. En Floor keek vol verbazing naar de sint en de pieten die ze buiten zag vertrekken...
 

 
Posted by Picasa

Flora moeskora

Een knappe dochter, jaja. Zeker met de zwarte vegen van t kussen met Zwarte Piet, haar ferm brilleke en haar kermiscollier:). Maar ze is gelukkig en t is dat wat telt, nietwaar:))).
 

 

 

En ziet ne keer hoe ze voor haar broertje zorgt. Ze geeft hem zijn fruitpap rechtstreeks in de maag:).
 
Posted by Picasa

Emiel en zijn ferm tandjes

Schoon manneke he:).

 

 
Posted by Picasa

vrijdag 12 november 2010

Juul in de pombak

 

Geweldig he!
En ziet eens hoe flink hij kan zitten!!
 

 
Posted by Picasa

Floor...

Ze zat zo schoon aan de tafel in haar eetstoel te spelen. TOt ze opeens 'mama tata daan" riep...
Ik kwam bij haar om haar te verschonen en dit vond ik...

 


Omdat Juul fijn in zijn park lag te spelen, besloot ik dan maar 'operatie kaka²' in de keuken te beëindigen. Ze kreeg duidelijke orders: blijven zitten. Overal AF blijven.
Ondertussen liet ik de pombak vollopen, zette de luiertafel aan de pombak en ook de pamperemmer, geopend; ik haalde zeep, washandjes en een handdoek. En zocht proper ondergoed.
En zie ne keer: ze past nog!
 

En over haar prinsessenondergoed (sesjes zegt ze zelf) kreeg ze een echt meisjesnachtkleed, waarvoor dank aan ome W en tante W!
 
Posted by Picasa

Voor de eerste keer de schoen gezet

Ze waren flink geweest en dus mochten ze hun schoen zetten. Allee, Emiel zette zes schoenen, netjes op een rij. Hij stak er een tekening in, een wortel en suikerklontjes. En Floor haalde de klontjes er weer uit en at ze op.

 

 

 

 
Posted by Picasa

Epilepsie

Image and video hosting by TinyPic

Toch een geweldig schoon kerelke he, dieje Juul.
Awel, ik ben het compleet met u eens maar dan ook compleet!
Een tijdje geleden, toen Juul een week of 3-4 was, heb ik, zijn mama, voor t eerst een absence gemerkt. We waren op t schoolfeest van Emiel en hij lag, naar mijn mening, te staren in zijn koets. Ik schrok, stimuleerde hem door hem met zijn naam te roepen, en door over zijn borst te 'roesjen'. Omi vond dat ik veel te onrustig was, ik bracht mijn onrust op die manier over op hem. Ik was ook heel erg bezorgd: Juul weende zo ongeveer dag en nacht, behalve als hij aan de borst lag, en hij had een vier vingerlijn waar ik heel erg ongerust over was. En ikzelf was emotioneel en fysiek ook nog niet op mijn stukken. En dan was of beter: ben ik over bezorgd, bang dat hem iets zou overkomen....
Ik zette het uit mijn hoofd, maar ik zag het precies toch nog eens. En nog eens. En nog eens.... Maar ik schreef het zelf toe aan mijn eigen overbezorgdheid.
Tot donderdag, 21 oktober...
Ik was het eiland aan t opruimen en aan t afvegen. Vanaan de verkeerde kant zag ik dat Juul heel stil in t park lag. Ik schrok, dacht dat hij dood was. Ik riep, schreeuwde radeloos zijn naam maar hij reageerde niet (dat doet hij anders wel)...
De vijf passen die ik moest zetten om bij hem te geraken leken wel honderd kilometer. In mijn haast duwde ik Floor om. En in mijn hoofde belde ik al de 112...
Hij reageerde pas als ik vrij bruusk over zijn borstkas ramde, hij begon aarzelend te huilen, dat snel echt huilen werd. En toen ik hem in mijn bevende armen nam, kalmeerde hij.
Ik niet. De daver heeft nog lang op mijn lijf gezeten...
Hij at zijn middag goed, en ik bracht hem naar tante Dine en Lindsey, onze onthaalmoeders. En ik vergat het voorval. En ik nam me voor echt toch wel kalmer te blijven.
s Maandags, de 25ste, bracht ik hem weer naar tante Dine, en omdat Juul zijn verklikkerke (respisence) van zijn broek viel en dus alarm gaf, vertelde tante Dine, dat die laatste donderdag het ding ook alarm gegeven en dat Lindsey toch wel geschrokken was: Juul lag heel stil voor zich uit te staren in t park. Maar hij herpakte zich als ze bij hem aan kwam en oppakte...
Toen bedacht ik me dat dit wel eens niet aan mij lag, maar aan hem... Ik was nog meer ongerust, belde onderweg naar t werk nog eens naar tante Dine om te vragen of alles nog wel goed was; ik belde Herbert om wat geruststelling te krijgen. En ik klampte mijn collega's op spoedgevallen aan. Met tranen in mijn ogen deed ik mijn verhaal. Ik was compleet van mijn melk. Dus ik belde de kinderarts. Hij luisterde en nam me meteen serieus toen ik zei dat hij ofwel apneus deed ofwel Epilepsie had, raadde me aan om een EEG te laten maken. En ook dat onmiddellijk (dank u Riet:)) ERn toen de dokter kwam vertellen wat er te zien was op t eeg, dacht ik da ze ging zeggen dat ik dringend moest gaan kalmeren, dat er niets aan de hand is. Helaas, dat zei ze NIET, ze zei dat ze een epileptisch potentiaal gezien had. De verdere uitleg hoorde ik niet meer. De wereld onder mijn voeten was opengegaan en ik was er heel diep ingevallen... Ik zag mijn zoneke al op elke straathoek liggen, schuimend, een beplaste broek,... En Herbert was er op dat moment niet, hij was met Floor in de wachtzaal van pediatrie aan t spelen...
Image and video hosting by TinyPic
Ik kwam over mijn toeren terug op spoed, mijn collega's duwden ons de keuken in, effe bekomen, en de spoedarts gaf me haar telefoon zodat ik naar de pediater kon bellen die al thuis was ondertussen. Hij stelde me gerust: dit is geen goed nieuws, maar hij kan er ook uitgroeien...
Herbert en Floor gingen Emiel halen bij collega Hülya die hem had mee genomen na de school (merci!) en ik deed mijne post uit, het was heel druk en dat hielp wel. En de collega's waren heel begripvol. Ik belde even naar omi en opi, en al wenend deed ik mijn verhaal.
Dinsdagmorgen gingen we op gesprek bij de kinderarts. Hij legde uit dat dit voorkomt bij een klein deel van de kindjes, door de ontwikkeling van de hersenen krijgen ze epilepsie. Het grootste deel van de kindjes groeit eruit, door het volgroeien van de hersenen gaat de epilepsie weg. Met een beetje geluk hoort hij bij deze groep. De dokter keek hem ook na, maar neurologisch is Juul perfect in orde, zelfs ietske voor op zijne leeftijd (maar zeker geen 4 maanden:)) Juul vond het ook allemaal wel plezant: hij babbelde en lachte naar de dokter alsof ze beste vrienden waren.
We zijn die dinsdag ook met Depakine gestart, dat gemaakt wordt bij Sanofi aventis, juul sponsort dus het bedrijf van zijne peter. (om de kerk in t midden te houden zullen we ook een abonnement op de gazet nemen:))
Image and video hosting by TinyPic

Donderdag 4 november moest hij zijn eerste bloedname ondergaan, dit zullen we elke zes weken moeten ondergaan. Ik had hem vol emla geplakt, al wenend want ik was een beetje radeloos: nergens zag ik ne fatsoenlijke ader, behalve op zijn voetjes. Het prikken verliep ook niet zo heel vlot: het heeft 3 prikken geduurd eer t tubeke vol gedruppeld was. Gelukkig was JUul flink, en waren Emiel en Floor braaf in hun eentje in de speelzaal. En zo maakten ze het alledrie voor mij gemakkelijker.
De depakine spiegel was goed, en nu krijgt hij dus elke acht uur (stipt: dat wil dus zeggen om 8u, om 16u en om middernacht) 6 druppeltjes depakine.
Of hij nog aanvallen gehad heeft, kan ik niet zeggen. Ik merk niets aan hem. (behalve dat hij nu al zes nachten 12 uur aan een stuk slaapt, maar of dat is omdat hij flinke porties middag en fruitpap eet, weet ik niet) Maar ik heb besloten om me er niet op te focussen. IK ben bezorgd genoeg geweest. Elk kindje staart of droomt wel eens, en als ik hem zo zie op bepaalde momenten, en ik spreek hem aan, en hij lacht dan naar mij, dan besluit ik dat hij gewoon droomde:).
We gaan er vanuit dat hij eruit zal groeien, en dat we na een paar jaar de depakine kunnen stoppen.
Maar als dat niet zo is, dan hebben we tegen dan wel de gewoonte om braafjes op vaste tijdstippen medicatie in te nemen en verandert er niet zo veel aan ons leven, en aan dat van Juul.
Dat komt dus dik in orde:)!
 

 

 
Posted by Picasa

samen spelen

Ziet ge wat broer en zus met Juul doen als hij samen met hun in de 'gevranda' speelt?
 

Klaar om aan te vallen!
 

Spelen op de mat met alles wat hij vast krijgt, op eigen kracht maar ook wat hij kado krijgt van Emiel en Floor.
 

 
Posted by Picasa

Rarara

Wat doet Juul?
 
Posted by Picasa

dinsdag 9 november 2010

Zieke mie

Voor de allereerste keer in het vijfjarig moederschap (én vaderschap uiteraard) wordt er antibiotica uitgedeeld in ons huisgezin.
Floor heeft een etterende keelontsteking. Ze had al een paar dagen wat verhoging (38.7°C) maar was verder niet echt ziek.
Maar zaterdag had ze een slechte adem.
En omdat mama zondag moest werken en papa, Emiel, Floor en Juul toch kwamen eten in t ziekenhuis heeft de spoedarts even in Floor haar keel gekeken.
En ja hoor, vieze etter en een zo mogelijk nog meer vieze geur. En nu moet ze ab. We geven haar ook vrij regelmatig perdophen (we noemen het prinsessendrank) omdat we merken dat als ze wat koorts begint te krijgen ze echt ellendig is.
De voorbije nacht heeft ze niet goed geslapen, ze hoest en moest ook overgeven. Ge hoort dat haar keeltje pijn doet.
Ze eet ook niet goed en krijgt nu alleen maar papjes en kaasjes, en bananen en fruitpap en zachte dingen.
Ze is hangerig en bleek maar eigenlijk is ze voor de rest niet 'vervelend'.

vrijdag 5 november 2010

Over moed en bloed

hehe, Juul moest vandaag bloed laten nemen.
En dat is niet fijn, niet voor Juul en niet voor mama. We moesten allemaal mee want we zijn te klein om thuis te blijven:).
Dus Emiel, en Floor met de pop in de maxi cosi en met de papfles, en Juul werden in de auto geladen.
En daar gingen we. Mama voelde zich alsof ze examen ging afleggen. Ze had Juul behangen met Emlapleisters:). Maar toch.
Op spoedgevallen schreven we Juul in en vertelde Emiel aan de dokter dat hij 'gisteren bij zijn vriendin was gaan spelen' en dan gingen we naar de kinderafdeling.
Emiel en Floor werden in de speelzaal 'gedumt',gelukkig was het etenstijd en waren er geen zieke kindjes.
En dan mocht Juul naar de onderzoekskamer.
Een 'ervaren' verpleegkundige prikte eerst in t ene voetje en dan in t andere maar t buisje was nog steeds niet vuil genoeg. En dus prikte een andere verpleegkundige in zijn elleboog en drupje per drupje geraakte het buisje vol.
Juul was heel flink, hij huilde wel eventjes maar verder eigeblijk niet. En dat zorgde dat mama ook wel fink kon zijn, en ook Emiel en Floor waren flink.
Als papa thuis kwam zijn we gaan zwemmen in Molenheide, maar mama en Juul zijn toch maar niet meegegaan omdat Juul zo veel last heeft van eczeem leek het mama een beter idee om niet in chloorwater te spelen met hem.
en zo was het toch ook weer een fijne dag!

woensdag 3 november 2010

spelen bij Eline

In de namiddag is Emiel gaan spelen bij Eline, hij heeft zelfs zijn training gebrost:).
Als hij weer thuis was vertelde hij wat hij gedaan had: getekend, taart gemaakt en ook naar Kzoom gekeken: er was een mama die een baby ging krijgen uit haar buik. Ze moest in een machine gaan liggen (en mama dacht dat hij de monitor bedoelde) want haar benen moesten omhoog. En dan moest ze duwen, precies of ze moest kaka doen. - Mama: en deed ze kaka?- Emiel: nee ze kreeg een baby. -Mama: en deed het pijn? - Emiel: ik denk het wel want ze weende toen ze de baby zag:).

dinsdag 2 november 2010

Winkelen en spelen

In de voormiddag zijn we voor mama gaan winkelen, ze moest dringend nieuwe kleren hebben want nu Juul zowel middag als fruitpap eet, is het niet meer nodig om continu bv te geven en mogen de bv-t shirts wat verder in de kast. Dus tijd voor terug gewone kleren.
We gingen allemaal mee. En we waren best flink. Dat werd beloond met een wafel en na het dutje van de allerkleinsten gingen we naar plopsa hasselt.

 

 

 

 
Posted by Picasa