vrijdag 22 april 2011
21 april Juul één jaar!
Slingers, ballonnen, taart, een kroon, pakjes, lintjes, ritselend papier en één kaarsje...
Er is geen verjaardag zo bijzonder als de eerste.
En wat is er voor een week-mama-hartje emotioneler dan die allereerste verjaardag?
Jawel, de allereerste verjaardag van haar jongste oogappel.
Voor de laatste keer vierden wij het einde van het jaar van de eerste keren.
En ik moet voor mezelf spreken, maar het had toch een speciaal gevoel.
Toen Emiel één jaar werd, was ik zo fier. Wat was mijn zoon groot, hij was ook het enige kleinkind, hij had geen enkel nichtje of neefje... Het was het allereerste feestje voor de allereerste verjaardag. Heel bijzonder dus.
Floor, dat was anders, ze kreeg nog borstvoeding, ze ging grote zus worden ook al was ze zo klein, en ik keek toen vooral uit naar haar eerste pasjes zodat hij schattige kleedjes beter tot uiting zouden komen. Op die eerste pasjes heb ik nog 7 maanden moeten wachten, maar soit:).
En nu was het Juul zijn toer.
Zijn geboorte was al speciaal. De laatste keer werd ik mama, ik werd overdonderd door alle emoties die er maar bestaan: onrust, (over)bezorgdheid, geluk, angst, blijdschap, vreugde, ...
juul was ook speciaal: de eerste 2 weken dronk hij niet, sliep hij alleen, viel hij veel te veel af,... Om daarna vijf weken aan een stuk te wenen en alzo zijn schaai in te halen:).
Maar dan keerde het tij, ik werd rustiger en Juul ook, ik genoot van dat kleine perfect normale, gezonde manneke, en hij genoot van zijn eerste zomer, de aandacht, de moederborst, de innige momenten met ons,...
En nu wordt dat mannetje één jaar...
De hele dag waren we in de weer: taart maken, onkruid plukken, naar de winkel gaan, zorgen voor gekoelde drank, eten maken, opruimen, tafel dekken, kroontje maken, slingers hangen, ballonnen blazen...
En het was heel fijn. Om half 5 brak het feestgewoel los in onze hof (dank u Juffertje zonneschijn!!!)
De neefjes en nichtjes vochten hele oorlogen, maar verzoenden zich met de snelheid van het licht om daarna nog sneller weer een nieuwe vete uit te vechten. Heerlijk toch.
De andere generatie(s) dronken mojito, wijn, aten koude pasta, troostten, bemiddelden, ...
De laatkomers werden onderworpen aan een grondig medisch onderzoek door dokter Floor, Nena gaf een echt K3 live optreden met enkel maar verzoeknummers, en Juul vond het allemaal super, de drukte, het eten, de taart, het kaarsje...
Om half 8 was hij helemaal uitgeteld en viel hij slaap op de arm van papa.
Om half elf was het feestje gedaan:). Emiel en Floor hadden vuilesnoetjes en plakhandjes, maar ze hadden echt genoten, Floor vooral van de aandacht van haar nieuwe vriendinnetje: Miet. Ze wilde zelfs met pepe Rob en Miet mee naar huis gaan:).
Lieve Juul, dit was je eerste jaar, je leerde al heel veel: klappen in je hhandjes, piep-Juul, zwaaien met je handje; je zegt mama en papa; je hebt vier tandjes; je eet alles en je eet alles graag, vandaar dat je mss 11 kg weegt en 76 cm groot bent. Je slaapt nu heel goed, je stapt rond de salontafel, je ontsnapt door elke deur die openstaat,... Je bent een heerlijk mannetje, met je eigen willetje (en dat is vooral op je buik liggen als je een andere pamper aan moet, en geloof mij lieve schat, dat is niet de manier:))
Lieve Juul, in dit nieuwe levensjaar wensen we je heel veel geluk en een goede gezondheid, dan komt alle rest van zelf. Het wordt weer een speciaal jaar: je zal leren lopen, je zal alleen leren eten, je zal in september alleen naar de onthaalmoedertjes gaan als Floor naar t klasje gaat, je zal leren praten, en tegen je 2de verjaardag zal je beginnen te puberen voor t eerst in je leventje.
Maar nu ben je gewoon een ééndje:). En daar gaan we een jaar lang van genieten.
Er is geen verjaardag zo bijzonder als de eerste.
En wat is er voor een week-mama-hartje emotioneler dan die allereerste verjaardag?
Jawel, de allereerste verjaardag van haar jongste oogappel.
Voor de laatste keer vierden wij het einde van het jaar van de eerste keren.
En ik moet voor mezelf spreken, maar het had toch een speciaal gevoel.
Toen Emiel één jaar werd, was ik zo fier. Wat was mijn zoon groot, hij was ook het enige kleinkind, hij had geen enkel nichtje of neefje... Het was het allereerste feestje voor de allereerste verjaardag. Heel bijzonder dus.
Floor, dat was anders, ze kreeg nog borstvoeding, ze ging grote zus worden ook al was ze zo klein, en ik keek toen vooral uit naar haar eerste pasjes zodat hij schattige kleedjes beter tot uiting zouden komen. Op die eerste pasjes heb ik nog 7 maanden moeten wachten, maar soit:).
En nu was het Juul zijn toer.
Zijn geboorte was al speciaal. De laatste keer werd ik mama, ik werd overdonderd door alle emoties die er maar bestaan: onrust, (over)bezorgdheid, geluk, angst, blijdschap, vreugde, ...
juul was ook speciaal: de eerste 2 weken dronk hij niet, sliep hij alleen, viel hij veel te veel af,... Om daarna vijf weken aan een stuk te wenen en alzo zijn schaai in te halen:).
Maar dan keerde het tij, ik werd rustiger en Juul ook, ik genoot van dat kleine perfect normale, gezonde manneke, en hij genoot van zijn eerste zomer, de aandacht, de moederborst, de innige momenten met ons,...
En nu wordt dat mannetje één jaar...
De hele dag waren we in de weer: taart maken, onkruid plukken, naar de winkel gaan, zorgen voor gekoelde drank, eten maken, opruimen, tafel dekken, kroontje maken, slingers hangen, ballonnen blazen...
En het was heel fijn. Om half 5 brak het feestgewoel los in onze hof (dank u Juffertje zonneschijn!!!)
De neefjes en nichtjes vochten hele oorlogen, maar verzoenden zich met de snelheid van het licht om daarna nog sneller weer een nieuwe vete uit te vechten. Heerlijk toch.
De andere generatie(s) dronken mojito, wijn, aten koude pasta, troostten, bemiddelden, ...
De laatkomers werden onderworpen aan een grondig medisch onderzoek door dokter Floor, Nena gaf een echt K3 live optreden met enkel maar verzoeknummers, en Juul vond het allemaal super, de drukte, het eten, de taart, het kaarsje...
Om half 8 was hij helemaal uitgeteld en viel hij slaap op de arm van papa.
Lieve Juul, in dit nieuwe levensjaar wensen we je heel veel geluk en een goede gezondheid, dan komt alle rest van zelf. Het wordt weer een speciaal jaar: je zal leren lopen, je zal alleen leren eten, je zal in september alleen naar de onthaalmoedertjes gaan als Floor naar t klasje gaat, je zal leren praten, en tegen je 2de verjaardag zal je beginnen te puberen voor t eerst in je leventje.
Maar nu ben je gewoon een ééndje:). En daar gaan we een jaar lang van genieten.
20 april: plopsa Coo
De weerman heeft het gezegd: het wordt mooi weer vandaag! Stralende zon, zomer!
Mama had dan in haar krollen gekregen om eens een dagje naar Plopsaland Coo te trekken.
Papa nam verlof, mama trof de voorbereidingen. Schone taakverdeling, niewaar:).
Aan het ontbijt zeiden ze dat we iets fijn gingen doen. NIet meer, niet minder.
Er werd picknick gemaakt, drinkbusjes gevuld, de bolderkar ging de auto in, en een uurtje later dan gepland waren we on the road. Agnes GPS wees de weg.
Wegenwerken, verschillende heuvels op en heuvels af, twee flitsers en een uurtje later stonden we aan de ingang van plopsa Coo.
Emiel en Floor hadden Bumba al gespot en dus wisten ze wel een beetje wat we gingen doen, en dat stond hun wel aan.
We gingen eerst een toerke maken op de paardenmolen. Juul mocht achterop bij Floor en Emiel ging alleen. Dolle pret. Juul kraaide van plezier.
We reden in een treintje, Emiel en papa zelfs in een echte formule 1 race auto, we fietsten op de megamindyfietsen, we pciknnickten tussen de studio 100 vrienden, we dansten met Le Lutin Plop en Le Lutin Bric (Klus), we wandelden tussen de geitjes, ontweken watersplashen in de boomstammekes, We speelden in het water aan de waterval ...
We genoten, en uiteraard hielp het stralende zonneke om onze dag zo super te maken.
Als laatste gingen we in de zetellift helemaal naar de top van de berg. Eerst gingen papa en Emiel. Juul was te klein en mocht nog niet mee, vandaar dat we in 2 beurten moesten. Terwijl papa en Emiel omhoog gingen, aten Floor en mama fruit, en Juul een fruitpap en een koekje.
Daarna was het de beurt aan de meisjes. Floor werd er helemaal stil van, zo hoog in de lucht was ze niet echt op haar gemak. Met een vingerkoekje in haar handje, gingen haar oogjes nog maar moeilijk open. Opeens zei ze helemaal high in the sky: wa is julleke mama? Mama vertelde dat Juul bij papa en Emiel was. " Dat isse goed", zei ze, en ze viel boenk in slaap:). Boven gekomen deed mama teken tegen de zetellift-meneer dat we niet zouden uistappen omdat Floor sliep, en beneden liet een andere zetellift-meneer de lift even stilstaan zodat mama Floor makkelijk kon oppakken. Wat een vriendelijke mensen allemaal. We hebben haar in de bolderkar gelegd maar ze heeft niet echt verder geslapen:).
Onderweg naar huis hebben we -verplicht!- meegezongen met de cd van Mega Mindy.
Wegenwerken, verschillende heuvels op en heuvels af, twee flitsers en een uurtje later stonden we terug aan onze eigen deur.
En als Emiel zegt 'Bedankt, het was een hele fijne verrassing', kon de dag van mama en papa zeker niet meer stuk.
Bedankt mannen, jullie waren ook heel lief!
Mama had dan in haar krollen gekregen om eens een dagje naar Plopsaland Coo te trekken.
Papa nam verlof, mama trof de voorbereidingen. Schone taakverdeling, niewaar:).
Aan het ontbijt zeiden ze dat we iets fijn gingen doen. NIet meer, niet minder.
Er werd picknick gemaakt, drinkbusjes gevuld, de bolderkar ging de auto in, en een uurtje later dan gepland waren we on the road. Agnes GPS wees de weg.
Wegenwerken, verschillende heuvels op en heuvels af, twee flitsers en een uurtje later stonden we aan de ingang van plopsa Coo.
Emiel en Floor hadden Bumba al gespot en dus wisten ze wel een beetje wat we gingen doen, en dat stond hun wel aan.
We gingen eerst een toerke maken op de paardenmolen. Juul mocht achterop bij Floor en Emiel ging alleen. Dolle pret. Juul kraaide van plezier.
We reden in een treintje, Emiel en papa zelfs in een echte formule 1 race auto, we fietsten op de megamindyfietsen, we pciknnickten tussen de studio 100 vrienden, we dansten met Le Lutin Plop en Le Lutin Bric (Klus), we wandelden tussen de geitjes, ontweken watersplashen in de boomstammekes, We speelden in het water aan de waterval ...
We genoten, en uiteraard hielp het stralende zonneke om onze dag zo super te maken.
Als laatste gingen we in de zetellift helemaal naar de top van de berg. Eerst gingen papa en Emiel. Juul was te klein en mocht nog niet mee, vandaar dat we in 2 beurten moesten. Terwijl papa en Emiel omhoog gingen, aten Floor en mama fruit, en Juul een fruitpap en een koekje.
Daarna was het de beurt aan de meisjes. Floor werd er helemaal stil van, zo hoog in de lucht was ze niet echt op haar gemak. Met een vingerkoekje in haar handje, gingen haar oogjes nog maar moeilijk open. Opeens zei ze helemaal high in the sky: wa is julleke mama? Mama vertelde dat Juul bij papa en Emiel was. " Dat isse goed", zei ze, en ze viel boenk in slaap:). Boven gekomen deed mama teken tegen de zetellift-meneer dat we niet zouden uistappen omdat Floor sliep, en beneden liet een andere zetellift-meneer de lift even stilstaan zodat mama Floor makkelijk kon oppakken. Wat een vriendelijke mensen allemaal. We hebben haar in de bolderkar gelegd maar ze heeft niet echt verder geslapen:).
Onderweg naar huis hebben we -verplicht!- meegezongen met de cd van Mega Mindy.
Wegenwerken, verschillende heuvels op en heuvels af, twee flitsers en een uurtje later stonden we terug aan onze eigen deur.
En als Emiel zegt 'Bedankt, het was een hele fijne verrassing', kon de dag van mama en papa zeker niet meer stuk.
Bedankt mannen, jullie waren ook heel lief!
Paasvakantie deel 1
Het is paasvakantie, dat wil zeggen: puzzelen voor opvang, zelf genieten van verlof, spelen, ravotten, knutselen, uitstapjes, feest!, uitslapen en lang opblijven.
De eerste week gingen Juul en Floor naar de onthaalmoedertjes en Emiel spelen bij omi en opi waar ook Laurens en Stien waren, dikke pret dus! De 2 jongens speelden zo wat de hele tijd in de zandbak waar ze hele huizen metsen. De meisjes speelden met omi want Floor wilde graag heppelen om stoelen af te wassen.
We gingen ook een namiddagje naar de kinderboerderij in Kiewit, samen met enkele spoedcollega's en hun kindjes. Heel fijn. De kinderen genoten en speelden elk op hun manier met elkaar. Toen Helin even naar toilet moest, en mij dat kwam zeggen, vroeg Floor 'Moet ik meegaan' (Helin wordt vier jaar!)
Ook kwam Kathleen eens op bezoek voor de kindjes hun haartjes te knippen. Juul mocht nu voor 'echt', en hij deed dat super. Als een echte zat hij in zijn eetstoel met de grote kappersschort rond hem, en toen de haartjes al goed geknipt waren, besloot hij om kiekeboe te doen met de schort. En dat kriebelt:).
We hebben ook paasmandjes geknutseld: eerst eierbakjes schilderen (met penseel of vingers, u kiest zelf), dan een schoendoos versieren (Emiel en Floor deden het met stikkertjes) en dan zorgen dat de eierbakjes in de schoendoos gaan (Emiel en Floor hebben eerst wat kranten in slierten gescheurd en daar propjes van gemaakt zodat hun eierdoosjes niet zo diep in de doos lagen)
De eerste week gingen Juul en Floor naar de onthaalmoedertjes en Emiel spelen bij omi en opi waar ook Laurens en Stien waren, dikke pret dus! De 2 jongens speelden zo wat de hele tijd in de zandbak waar ze hele huizen metsen. De meisjes speelden met omi want Floor wilde graag heppelen om stoelen af te wassen.
We gingen ook een namiddagje naar de kinderboerderij in Kiewit, samen met enkele spoedcollega's en hun kindjes. Heel fijn. De kinderen genoten en speelden elk op hun manier met elkaar. Toen Helin even naar toilet moest, en mij dat kwam zeggen, vroeg Floor 'Moet ik meegaan' (Helin wordt vier jaar!)
Ook kwam Kathleen eens op bezoek voor de kindjes hun haartjes te knippen. Juul mocht nu voor 'echt', en hij deed dat super. Als een echte zat hij in zijn eetstoel met de grote kappersschort rond hem, en toen de haartjes al goed geknipt waren, besloot hij om kiekeboe te doen met de schort. En dat kriebelt:).
We hebben ook paasmandjes geknutseld: eerst eierbakjes schilderen (met penseel of vingers, u kiest zelf), dan een schoendoos versieren (Emiel en Floor deden het met stikkertjes) en dan zorgen dat de eierbakjes in de schoendoos gaan (Emiel en Floor hebben eerst wat kranten in slierten gescheurd en daar propjes van gemaakt zodat hun eierdoosjes niet zo diep in de doos lagen)
woensdag 6 april 2011
De kleine houdini
Staat de deur ook een ieniminimillimeter open, dan heeft Juul het gezien en is hij weg...
Hij kijkt dan nog eens achterom, en gaat dan wat taxushaag voelen. Weer een nieuwe sensatie erbij:).
En zo wordt de kleine man zijn leefwereldje steeds groter en groter!
Hij kijkt dan nog eens achterom, en gaat dan wat taxushaag voelen. Weer een nieuwe sensatie erbij:).
En zo wordt de kleine man zijn leefwereldje steeds groter en groter!
Nog wat kiekjes van de kiekskes
Juul... Hij is nu bijna één jaar... Zucht. 365 dagen mogen we al genieten van dit geweldig mannetje.
En hij doet het zo goed...
Hij kruipt op handen en knieënn, hij trekt zich overal aan recht, en komt zo in benarde situaties terecht. Hij zegt 'mama' en 'papa'en als hij merkt dat ge weggaat zegt hij 'taide' en dan zwaait hij op een megaschattige manier met zijn handje, hij doet High Five, hij danst op muziek of als zijn broer of zus zingen, hij schaterlacht, hij eet alles wat eetbaar en ook alles wat niet eetbaar is, als ge zegt 'waar is juultje' dan doet hij zijn handjes voor zijn gezichtje (of daar ergens in de buurt), hij doet zijn handjes dan ook weer weg, en dan moet je 'Piep' of 'Kiekeboe' zeggen en dan lacht en dan gaat het opnieuw en opnieuw en opnieuw...
En hij drinkt nog steeds bv, niet meer systematisch, meestal s morgens in bed. Hij krijgt nu ook wel poeierpapkes (Nutrilon Soya wegens de eczeem).
Hij staat nu op 3 keer 8 druppels Depakine en dat neemt hij heel goed in, onverdund.
t Is een engelke, maar ook met zijn eigen willeke, en als hij zijn zin niet heeft dan laat hij dat héél duidelijk merken door zich achteruit te smijten en zijn decibels te laten vloeien. Maja, er moet iets in zitten he:).
Ahja, en woensdagen zijn sh*tdagen, Floor en Juul moeten dan wakker blijven om Emiel te halen want de school is op woensdagmiddag 25 min later uit dan andere middagen. En dat is niet altijd makkelijk (dat wakker blijven)
Floor is een spook, sinds ik haar één keer vlechtjes maakte om eens te proberen wilt ze niet anders. Helaas moet de papa er nog wat op oefenen, enfin, eerst moet de wil er zijn om te oefenen :).
Over Emiel vertellen we morgen meer, want dan weten we meer:).
En hij doet het zo goed...
Hij kruipt op handen en knieënn, hij trekt zich overal aan recht, en komt zo in benarde situaties terecht. Hij zegt 'mama' en 'papa'en als hij merkt dat ge weggaat zegt hij 'taide' en dan zwaait hij op een megaschattige manier met zijn handje, hij doet High Five, hij danst op muziek of als zijn broer of zus zingen, hij schaterlacht, hij eet alles wat eetbaar en ook alles wat niet eetbaar is, als ge zegt 'waar is juultje' dan doet hij zijn handjes voor zijn gezichtje (of daar ergens in de buurt), hij doet zijn handjes dan ook weer weg, en dan moet je 'Piep' of 'Kiekeboe' zeggen en dan lacht en dan gaat het opnieuw en opnieuw en opnieuw...
En hij drinkt nog steeds bv, niet meer systematisch, meestal s morgens in bed. Hij krijgt nu ook wel poeierpapkes (Nutrilon Soya wegens de eczeem).
Hij staat nu op 3 keer 8 druppels Depakine en dat neemt hij heel goed in, onverdund.
t Is een engelke, maar ook met zijn eigen willeke, en als hij zijn zin niet heeft dan laat hij dat héél duidelijk merken door zich achteruit te smijten en zijn decibels te laten vloeien. Maja, er moet iets in zitten he:).
Ahja, en woensdagen zijn sh*tdagen, Floor en Juul moeten dan wakker blijven om Emiel te halen want de school is op woensdagmiddag 25 min later uit dan andere middagen. En dat is niet altijd makkelijk (dat wakker blijven)
Floor is een spook, sinds ik haar één keer vlechtjes maakte om eens te proberen wilt ze niet anders. Helaas moet de papa er nog wat op oefenen, enfin, eerst moet de wil er zijn om te oefenen :).
Over Emiel vertellen we morgen meer, want dan weten we meer:).
dinsdag 5 april 2011
Een namiddagje spelen
Deze foto's zijn van al even geleden, toen papa in Miami was.
Wij gingen samen met omi eerst spelen in het heempark, en daarna in Kattevenia...
Wij gingen samen met omi eerst spelen in het heempark, en daarna in Kattevenia...
Fietsen op de heide...
"Mama", zo sprak Emiel, "ik heb een idee!"
Ik hield mijn hart al vast, meestal heeft hij schitterende ideeën, zij het iet of wat onuitvoerbaar.
"Als we eens gingen fietsen!"
Bon, dat leek een haalbaar idee. Het was zondag, het was mooi weer, het werk zat erop (voor mij dan toch :)) dus ik vond zo rap geen geldig excuus om te luieren.
Herbert keek de fietsen na, hing de fietskar achter zijn fiets en schroefde het zadel van Emiel wat hoger (wat groeit dat kind snel, zucht).
Ik maakte ondertussen de 'picknick': voor elk een drinkbusje en een wafel en voor Juul zijn fruitpap en de druppeltjes gingen in een tasje. En mijn fototoestel uiteraard!
En daar gingen we, vader met de twee kleintjes voorop en ik met Emiel achter hun aan.
Richtig Kelchterhoef.
Emiel vond het geweldig, hij blonk van trots.
We waren nog maar ter hoogte van Jean (en voor de Bron-leken: Jean en Paula wonen 2 huizen verder...) of hij zei mega-fier: "Ik kan nogal fietsen he mama!" Enof mijn zoon, enof!
De bergop was moeilijker, ik probeerde hem wat te duwen maar dat was meer geklungel als wat anders. Ik was misschien beter afgespronken en hem zo een duw gegeven.
Bergaf was ook niet echt zijn ding. De snelheid die hij haalde beangstigde hem wat, en hij kneep zijn rem dicht. Zo dicht dat zijn fiets stil viel. En ook vertrekken richting bergaf was geen makkie.
We moesten hem ook geregeld aanmanen om zijn blik op de weg te houden, want af en toe riep het kind dolenthousiast: 'Kijk daar een vliegtuig'...
Na een half uur hadden we de 3.3 km afgelegd en kwamen we aan bij de plas.
Emiel en Floor speelden in t zand en aan het water. Niet in het water, want dat mochten ze niet. Misschien dat dat daarom net het fijnste was:).
juul at geen fruitpap want ik vergat een lepeltje. Hehe.
Na een klein uurtje gingen we terug naar huis.
Het ging nog niet echt vlotter...
Juul en Floor vielen zelfs in slaap in het karreke:).
Onze trip in cijfers: afstand: 2 x 3.3 km
gefietste tijd: 2 x 30 min
top snelheid: TIEN km per uur (bergaf)
Zélfs mama kon volgen!
De kindjes gingen die avond wel goed slapen, en s morgens zei Emiel: "Ik heb gedroomd dat ik echt kon fietsen, zonder de wielekes. Als ge nu de wielekes eraf doet, dan kan ik het!"
Ik hield mijn hart al vast, meestal heeft hij schitterende ideeën, zij het iet of wat onuitvoerbaar.
"Als we eens gingen fietsen!"
Bon, dat leek een haalbaar idee. Het was zondag, het was mooi weer, het werk zat erop (voor mij dan toch :)) dus ik vond zo rap geen geldig excuus om te luieren.
Herbert keek de fietsen na, hing de fietskar achter zijn fiets en schroefde het zadel van Emiel wat hoger (wat groeit dat kind snel, zucht).
Ik maakte ondertussen de 'picknick': voor elk een drinkbusje en een wafel en voor Juul zijn fruitpap en de druppeltjes gingen in een tasje. En mijn fototoestel uiteraard!
En daar gingen we, vader met de twee kleintjes voorop en ik met Emiel achter hun aan.
Richtig Kelchterhoef.
Emiel vond het geweldig, hij blonk van trots.
We waren nog maar ter hoogte van Jean (en voor de Bron-leken: Jean en Paula wonen 2 huizen verder...) of hij zei mega-fier: "Ik kan nogal fietsen he mama!" Enof mijn zoon, enof!
De bergop was moeilijker, ik probeerde hem wat te duwen maar dat was meer geklungel als wat anders. Ik was misschien beter afgespronken en hem zo een duw gegeven.
Bergaf was ook niet echt zijn ding. De snelheid die hij haalde beangstigde hem wat, en hij kneep zijn rem dicht. Zo dicht dat zijn fiets stil viel. En ook vertrekken richting bergaf was geen makkie.
We moesten hem ook geregeld aanmanen om zijn blik op de weg te houden, want af en toe riep het kind dolenthousiast: 'Kijk daar een vliegtuig'...
Na een half uur hadden we de 3.3 km afgelegd en kwamen we aan bij de plas.
Emiel en Floor speelden in t zand en aan het water. Niet in het water, want dat mochten ze niet. Misschien dat dat daarom net het fijnste was:).
juul at geen fruitpap want ik vergat een lepeltje. Hehe.
Na een klein uurtje gingen we terug naar huis.
Het ging nog niet echt vlotter...
Juul en Floor vielen zelfs in slaap in het karreke:).
Onze trip in cijfers: afstand: 2 x 3.3 km
gefietste tijd: 2 x 30 min
top snelheid: TIEN km per uur (bergaf)
Zélfs mama kon volgen!
De kindjes gingen die avond wel goed slapen, en s morgens zei Emiel: "Ik heb gedroomd dat ik echt kon fietsen, zonder de wielekes. Als ge nu de wielekes eraf doet, dan kan ik het!"
Abonneren op:
Posts (Atom)