Ik hield mijn hart al vast, meestal heeft hij schitterende ideeën, zij het iet of wat onuitvoerbaar.
"Als we eens gingen fietsen!"
Bon, dat leek een haalbaar idee. Het was zondag, het was mooi weer, het werk zat erop (voor mij dan toch :)) dus ik vond zo rap geen geldig excuus om te luieren.
Herbert keek de fietsen na, hing de fietskar achter zijn fiets en schroefde het zadel van Emiel wat hoger (wat groeit dat kind snel, zucht).
Ik maakte ondertussen de 'picknick': voor elk een drinkbusje en een wafel en voor Juul zijn fruitpap en de druppeltjes gingen in een tasje. En mijn fototoestel uiteraard!
En daar gingen we, vader met de twee kleintjes voorop en ik met Emiel achter hun aan.
Richtig Kelchterhoef.
Emiel vond het geweldig, hij blonk van trots.
We waren nog maar ter hoogte van Jean (en voor de Bron-leken: Jean en Paula wonen 2 huizen verder...) of hij zei mega-fier: "Ik kan nogal fietsen he mama!" Enof mijn zoon, enof!
De bergop was moeilijker, ik probeerde hem wat te duwen maar dat was meer geklungel als wat anders. Ik was misschien beter afgespronken en hem zo een duw gegeven.
Bergaf was ook niet echt zijn ding. De snelheid die hij haalde beangstigde hem wat, en hij kneep zijn rem dicht. Zo dicht dat zijn fiets stil viel. En ook vertrekken richting bergaf was geen makkie.
We moesten hem ook geregeld aanmanen om zijn blik op de weg te houden, want af en toe riep het kind dolenthousiast: 'Kijk daar een vliegtuig'...
Na een half uur hadden we de 3.3 km afgelegd en kwamen we aan bij de plas.
Emiel en Floor speelden in t zand en aan het water. Niet in het water, want dat mochten ze niet. Misschien dat dat daarom net het fijnste was:).
juul at geen fruitpap want ik vergat een lepeltje. Hehe.
Na een klein uurtje gingen we terug naar huis.
Het ging nog niet echt vlotter...
Juul en Floor vielen zelfs in slaap in het karreke:).
Onze trip in cijfers: afstand: 2 x 3.3 km
gefietste tijd: 2 x 30 min
top snelheid: TIEN km per uur (bergaf)
Zélfs mama kon volgen!
De kindjes gingen die avond wel goed slapen, en s morgens zei Emiel: "Ik heb gedroomd dat ik echt kon fietsen, zonder de wielekes. Als ge nu de wielekes eraf doet, dan kan ik het!"
Geen opmerkingen:
Een reactie posten