27 januari: voorrang...

Dat het botst tot de stukken eraf vliegen als Herbert uw pad kruist, daar weet ik alles van. Helaas ben ik niet de enige... Het was zondagmiddag, tijd om Emiel van de chiro te halen. Juul en Floor en Herbert stapten in de auto, maar op het kruispunt van onze straat met de Korte Hofstraat ging het al mis. ze kwamen de tegenpartij op een nogal een harde manier tegen. Floor was behoorlijk geschrokken en Juul riep maar 'toute auto'. Buren snelden te hulp, er waren er die Emiel gingen afhalen op de chiro, er waren er die Floor en Juul meelokten met koekjes en tv-kijken en anderen boden hun koffie en keukentafel aan om het papierwerk af te handelen. Onze auto werd door peter Roeland naar ons thuis getakeld, de andere auto werd door een sleepfirma weggehaald, en de tegenpartij kwam alles regelen bij ons thuis. Ons buurmeisje kwam mee om even op de kindjes te letten. En zo was de avond om... Maar het allerbelangrijkste is dat niemand, ook de tegenpartij, gekwetst geraakte. de rest geraakt wel opgelost. Wat lak, een bumperke en wat binnewerk vervangen en we spreken er niet meer over.

cursus fotografie

In september ben ik gestart met Fotografie. Ook een geweldige cursus, maar best moeilijk. Onze leerkracht heeft onze trouwfoto's gemaakt. Ik ga dus heel veel leren tijdens de cursus :). De opdracht van deze week was: zoek een portret in daglicht op het internet, bekijk het goed en maak het na. Voila mijn foto's:

Lander en Floor

Lander zat vorig jaar bij Floor in de klas, maar ze zijn nog steeds vriendjes. Omdat hij even niet in de naschoolse opvang kon blijven, is hij een paar keer met ons mee naar huis gekomen. Het is ook zo een charmante jongen, hij noemt mij ofwel 'Magda' ofwel 'De Mama Van Floor'. En dan smelt ik natuurlijk helemaal. Hij is best uitgeteld na een schooldag, net als Floor. En dan moeten ze rusten op de zetel, elk onder een dekentje. Zo knus als een mus in een bus!

De tweede schooldag

Op de tweede schooldag vroeg Juul toen we van de achterdeur naar de auto stapten: Eerst foto trekken... Hij dacht dat er dagelijks een foto genomen zou worden. Neen, liefste zoon, vanaf nu is het enkel op de eerste schooldag van het nieuwe schooljaar dat er een foto gemaakt wordt :).

Een badjas voor Juul

In september ben ik gestart in het tweede jaar 'Naaien voor beginners' . Ik vind het ontspannend, leerrijk, en ik doe het graag. Al vind ik het niet altijd even simpel. We moeten een aantal verplichte stukken maken, één ervan is 'een badjas'. Maar ik heb er ene, en Herbert doet de zijn nooit aan, tenzij we eens per jaar naar de sauna trekken. Zonde van het werk, zonde van het geld, want stof is niet goeiekoop. Dus besloot ik om een badjas voor mijn kind te maken. Maar één badjas en drie kinderen... Moeilijk. Voor welk kind maak ik één en voor welke twee maak ik er geen... Ik gaf mijzelf dus geen andere optie, en ik maakte er dus drie. Allee maakte ik enkel nog maar foto's van Juul in zijn kabouterjasje. De buitenkant van Juul zijn badjas is donkerblauw, lekker zacht fleece-achtig, de binnenkant is katoen met allemaal voertuigen op. Hij kan hem langs 2 kanten aandoen, maar enkel aan de pluizerige kant staan zakken. Hij heeft trouwens fleece zakken met katoenen minizakjes op. Mijn twee andere creaties volgen nog. Ooit. Dit jaar uiteraard.

7 januari: drie schoolgaande kindjes...

Loslaten is met stip het moeilijkste werkwoord uit het moederschap. Een echt werk-woord, werken vanaf de dag dat ze uit je buik worden gerukt en je ze moet delen met de wereld... Na de dag dat ik hem gedwongen moest achter bij de allerbeste onthaalmoeder van de wereld, is vandaag de moeilijkste dag in mijn 'mama-van-Juul-bestaan'. Ik had het al ietske kunnen rekken met als escuus 'hij doet nog geen pipi op het potje', dat hij nu nog geen kaka doet, pakte helaas geen verf. Ik werd gedwongen, verplicht om mijn baby naar school te sturen. Maar, hij wordt tijdens de speeltijd opgevangen door zijn zus en haar vriendinnen, zijn nichtje is er om alles goed in de gaten te houden, en in de kerstvakantie leerde hij te luisteren naar zijn klasgenootje. De juf kent hij goed, juf Lorena zat van september tot december deeltijds ook bij Floor in het klasje. Maar toch, de knoop in mijn maag: check, de tranen: check... Eerst was er de verplichte fotoshoot en dan vertrokken we met zijn allen richting school. Maar Juul ging mee alsof hij niet anders deed, en uiteraard is dat ook wel zo. Hij gaat altijd mee om zijn broer en zus te brengen en te halen, De Schakel heeft geen geheimen meer voor hem. Dus hing hij zijn jas aan de kapstok en stapte het klasje binnen. We riepen hem nog even terug voor een kusje (wat dacht hij wel !! :)) en hij moest toch even iets controleren 'Mama komme sewes hale he' en als wij dat bevestigd hadden, was hij gerust en liep hij zijn klasje in. Spelen met bekende dingen (we hadden onze kast opgeruimd en de werkloze auto's aan de juf gegeven) En terwijl mijn klein manneke begon aan zijn minsten 16-jarige schoolcarriere ruimde ik de apotheekkast op en waste deze ook nog eens uit. Dat was 2 jaar geleden ... En ik merkte toch wel voordelen in het 'geen-kind-thuis-hebben' momentje.

6 januari: een feestje hier en een feestje daar

De feesttafel van nieuwjaar werd niet opgeruimd, ze werd gewoon verhuisd, naar de living van Laurens, want hij wordt dit jaar 5 jaar... Zucht, waar is den tijd... En vijf jaar zijn mag gerust iets langer duren als 365 dagen, dus vierden we zijn verjaardag 3 dagen op voorhand. Met een ontbijt, pakjes, taart, veel lawaai, een kapotte racebaan en drie koningen! (waarvan ene niet zong, maar bon)

Maar om er een echte luie zondag van te maken, moesten we ook voor het avondeten niet zorgen, we gingen gewoon naar Juul zijn andere peter: nonkel Rob en Miet. Een maand geleden had de sint er nog een kadootje achter gelaten voor Juul, en we moesten hoogdringend bij kletsen. Miet leerde Floor het gebruik van een tablet en ik was verbaasd hoe snel dat kind daarmee weg was. Ze ging met haar vingerke over het scherm alsof ze niks anders gewoon was. En uiteraard wilt ze dat nu ook, samen met haar roze nintendo :). Het werd een mega leuke namiddag en uiteindelijk lagen de kindjes te laat in hun bedjes. Maar ach...

1 januari

Het nieuwe jaar is weer daar, klaar om te starten met een koffer volle goeie voornemens, één ervan is om de blog een jaar lang up to date te houden. Maar dat had ik mss beter niet openbaar gemaakt :). Mijn nieuwe jaar startte al vroeg: om twintig na zes reed ik al met de MUG rond! Maar om zes na half 3 zat de eerste (drukke) werkdag van 2013 er al op en kon ik naar huis spurten om er te genieten van de briefjes van mijn engeltjes.

De briefjes moesten in een razendtempo erdoor gaan, het nieuwjaarskado bleef zelfs aan de kant staan wegens tijdsgebrek want we moesten naar Genk, voor nog een portie briefjes en blije gezichtjes. Vijf briefjes werden er gelezen! Er vielen sterren en er twinkelden oogjes. En ook de kilocalorieen waren van de partij. Dat goede voornemen is voor een andere keer :).