dinsdag 29 januari 2013

7 januari: drie schoolgaande kindjes...

Loslaten is met stip het moeilijkste werkwoord uit het moederschap. Een echt werk-woord, werken vanaf de dag dat ze uit je buik worden gerukt en je ze moet delen met de wereld... Na de dag dat ik hem gedwongen moest achter bij de allerbeste onthaalmoeder van de wereld, is vandaag de moeilijkste dag in mijn 'mama-van-Juul-bestaan'. Ik had het al ietske kunnen rekken met als escuus 'hij doet nog geen pipi op het potje', dat hij nu nog geen kaka doet, pakte helaas geen verf. Ik werd gedwongen, verplicht om mijn baby naar school te sturen. Maar, hij wordt tijdens de speeltijd opgevangen door zijn zus en haar vriendinnen, zijn nichtje is er om alles goed in de gaten te houden, en in de kerstvakantie leerde hij te luisteren naar zijn klasgenootje. De juf kent hij goed, juf Lorena zat van september tot december deeltijds ook bij Floor in het klasje. Maar toch, de knoop in mijn maag: check, de tranen: check... Eerst was er de verplichte fotoshoot en dan vertrokken we met zijn allen richting school. Maar Juul ging mee alsof hij niet anders deed, en uiteraard is dat ook wel zo. Hij gaat altijd mee om zijn broer en zus te brengen en te halen, De Schakel heeft geen geheimen meer voor hem. Dus hing hij zijn jas aan de kapstok en stapte het klasje binnen. We riepen hem nog even terug voor een kusje (wat dacht hij wel !! :)) en hij moest toch even iets controleren 'Mama komme sewes hale he' en als wij dat bevestigd hadden, was hij gerust en liep hij zijn klasje in. Spelen met bekende dingen (we hadden onze kast opgeruimd en de werkloze auto's aan de juf gegeven) En terwijl mijn klein manneke begon aan zijn minsten 16-jarige schoolcarriere ruimde ik de apotheekkast op en waste deze ook nog eens uit. Dat was 2 jaar geleden ... En ik merkte toch wel voordelen in het 'geen-kind-thuis-hebben' momentje.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten