zaterdag 27 februari 2010

De zwangerschap

Omdat dit een blog is van Drie biggetjes, moeten we het derde biggetje ook eens aan t woord laten, t is niet omdat hij nog niet geboren is, dat er niet gepraat wordt van hem he!
Het begon op 28 augustus, 2 dagen na de 4de verjaardag van Emiel. Ik (de mama dus) was zeven weken daarvoor ongeveer voor t eerst ongesteld geworden na Floor haar geboorte. Floor dronk ook nog steeds borstvoeding op dat moment. We hebben er nooit bij stil gestaan dat een baby'tje 'maken' zo vanzelfsprekend zou zijn, niet gedacht dat zulke dingen ook spontaan kunnen lukken:). Ik was humeurig, dan weer emotioneel en vrolijk, ik had last van pijnlijke borsten, maja dat kwam door de borstvoeding, de vreemde smaak van de koffie weet ik aan het nieuwe pas geopende pakske. En zeven weken niet ongesteld, tja anovulatoire cycli is zo ongeveer mijn specialiteit. De test die ik wel kocht, wilde ik niet doen, teleurstelling owv een negatieve test, ik heb het daarmee gehad... Maar Herbert vond het toch de test waard. Dus die 28ste augustus, toen iedereen nog sliep en ik mijn ochtendplasje ging doen,, gebruikte ik hem. Gewoon om te bewijzen dat ik gelijk had:). Maar nog voor ik uit-geplast was, stond er een dikke vette roze lijn, twee lijnen! Ik ging naar Herbert: 'He, doe uw licht aan, hallo-ho, wakker worden! Ik moet u iets zeggen'. Herbert, nog behoorlijk slaperig (we waren daags ervoor Emiel zijn nieuwe juf gaan begroeten en achteraf nog iets gaan eten met de ouders en zijn 2 beste vrienden, het was een hele fijne gezellige avond op het terras van de Volksmacht)bromde iets van 'zeggen' en 'waarom t licht aan doen', en ik zei dat ik hem ook wat moest laten zien! Vreugde alom, enerzijds om dit nieuwe leven anderzijds waarschijnlijk ook om zijn gelijk, lol!
Ik moet zeggen dat ik behoorlijk ondersteboven was van t streepje: Floor was nog zo klein, er zat geen jaar tussen en dat wordt toch aangeraden dacht ik, zeker na een sectio, de angst voor de na-pijn die na Floor haar geboorte zo hevig was,... Honderd keer heb ik de test vastgepakt om zeker te zijn van de streep.
Ik belde om een afspraak bij de gynaecoloog en kon pas weken later gaan bij een dokter die ik niet kende. Mar bon.
De dag na de roze streep liet ik op spoed mijn bloed eens controleren: dokter Elke streepte hcg aan op de bon en collega Bart vulde een tubeke met mijn bloed. En ja, de test was niet fout, mijn HCG was meer dan 1000.
We besloten om het nieuws nog wat voor ons te houden, we wilden het op een leuke manier vertellen en nu zaten we nog temidden van de grote verbouwingen en t stof, geen fijne plek om mensen te inviteren en te trakteren op een mondje meer:).
Maar een week later, we waren onze kindjes gaan vergezellen op een nachtje bij mijn ouders, had mama een ovenschotel gemaakt met een speciale kaas. En tja, kaas en rauwe melk en zwangerschap, geen goeie combinatie. Ik mompelde iets dat Floor niet alles meer verdroeg en ik wat oplette wat ik at, maar uiteraard, Floor was een goeie eetster, heeft geen allergie en mijn leugentje om bestwil kwam dus echt neit geloofwaardig uit. We zeiden dan maar dat 'nummertje drie' onderweg is, voor mijn ouders hun zesde kleinkind! Mama belde meteen naar mijn eigen gynaecoloog en versierde een afspraak de week erop! Wow.
Mijn diensthoofd werd verwittigd: Ik heb goed nieuws en slecht nieuws, zo zei ik. En hij antwoordde: Als ge maar niet zwanger zijt! Slik dus. Tja, immer en altijd vervanging zoeken, het is niet van de poes. Ik antwoordde dan maar: Het goede nieuws is, dat we stoppen bij drie kindjes, ik kom dit dus nooit meer zeggen, het slechte nieuws is: die derde is onderweg:). Een proficiat kon er gelukkig wel vanaf, en goeie vaderlijke raad ook uiteraard!
De echo was dik in orde; de baby was 2 weken jonger, maar verder alles perfect: een goed gevormde vruchtzak, een stevige heartbeat, voorzien voor eind april!
Ik deed nog een reeks nachten, waarbij ik flink verkouden en ziek en ellendig werd, ik had ook bloedverlies rond week 8 maar een extra controle was geruststellend.
De NKO-arts schreef nesivine en flixonase voor maar t duurde toch een goeie 2 weken eer ik terug op mijn stukken was.
Verder heb ik niet zo veel last van kwaaltjes: af en toe misselijk, maar niet om over te geven, gelukkig. Nachtelijk plassen is al heel vroeg begonnen, bekkeninstabiliteit was bij momenten zo erg dat ik niet kon stappen van de pijn. Heel vervelend als ge woont op een bouwwerf en een kleine baby in huis hebt die niet kan stappen! Maar het wisselde van dag tot dag: de ene dag geen stap kunnen zetten en de dag erna de wereld aan kunnen.
Eerste schopjes voelde ik heel lichtjes rond 11 weken, net als bij Floor.
We nodigden begin oktober iedereen bij ons thuis uit om onze werken te beoordelen, en we deelden koekjes uit die voor zichzelf spraken!

Op week 13 ofzo wisten we met zekerheid dat de baby een jongen is.
Ik liet me vaccineren, na een uitgebreide wetenschappelijk onderzoek:), tegen de mexicaanse griep waarna ik me een dag ook flink ellendig voelde, en ook tegen de seizoensgriep, wat zonder klachten verliep.
De 20 weken echo was speciaal, omi ging mee en we kregen prachtige 3D beelden te zien van een perfect boeleke!

Mijn bloeddruk was verhoogd (148/89 mmHg) en ik had oedemateuze onderbenen en voeten, zelfs een kruisje albumine in mijn urine. Maar ik las dat kaliumrijke voeding zou helpen en sindsdien perste ik elke morgen een pompelmoes en appelsien uit.
Ik ben vrij vaak grieperig en verkouden geweest, met als hoogtepunt rond de 30 ste week een beginnende pneumonie. Amaai, wat was ik ziek. Dyspnoe, en reutelen en piepen alsof ik jarenlang een pakske per dag had gesmoord. Rechtopzittend slapen hielp niet echt veel en ik hoestte zo fel dat ik dacht dat ik hem eruit zou hoesten, lol. De huisarts schreef acetylcysteine en amoxycilline voor en na een week ging het stillekes beter.
De 30 weken echo ging dan ook niet echt geweldig, buiten dat alles onderzocht werd en alles goed gekeurd werd, had ik last om plat te liggen op de onderzoekstafel en kreeg ik ook nog eens een hevige hoestbui waardoor de echo even gestopt moest worden.
Maar al bij al mag ik niet klagen. Ik word goed gesoigneed door man en ook zoon, de dochter begrijpt er nog niet veel van. En sinds een tijdje hebben we een poetsvrouw die wekelijks drie uurtjes komt helpen!
We zitten nu op week 31, de doopsuiker is klaar (voor zover dat gaat uiteraard), het kaartje vlot, en we hebben een naam. Wow, dat was niet makkelijk:). Nu moeten we enkel nog engelbewaarders vinden voor onze zoon! En de kleertjes die we nieuw kochten en nog hebben selecteren en wassen en dan zijn we klaar om ons derde kindje te verwelkomen!

Lieflijke uitspraak van Emiel

Emiel: Wanneer gaan we nog eens naar omi en opi?
Mama: Straks of morgen ofzo, we zullen zien. Waarom gaat ge zo graag naar omi en opi?
Emiel: Omdat ik die graag zie. Maar u ook hoor. En papa. En Floor.

(wel vermelden dat omi en opi hem de dag ervoor waren gaan afhalen aan de school, dat op zich is al een feest maar als ze dan nog naar het 'sertorant' gaan voor een wafel met én ijs én chocolademelk, tja dan is dat pure omkoperij, niewaar?:))

donderdag 25 februari 2010

Emoties

Emiel leert over emoties in de klas. Als 'huiswerk' moet hij dan iets zoeken of maken dat te maken heeft met een bepaalde emotie die de juf hun opgeeft.
Zo moest hij iets meenemen dat hem 'bang' maakte. Hij had een idee: hij ging op zolder, uiteraard met papa, een draakje zoeken, want van draakjes heeft hij bang. Jammergenoeg hadden de zolder-draken zich goed verstopt en t enige dat hij kon vangen was een dood spinneke:).
Toen het ging over 'blij' maakte hij een tekening met een trein, want met de trein waren we in de zomer naar de dierentuin geweest en dat vond hij fijn, hij tekende er ook een grote zon boven want als de zon schijnt kan hij buiten spelen, en tussen de wolken tekende hij een vliegtuig omdat hij met het vliegtuig 2 jaar geleden naar 'korkye' is geweest. s Morgens aan tafel zei hij dat ook graag Floor mee naar t klasje wilde nemen, want zij maakt hem ook blij...

zondag 21 februari 2010

Krokusvakantie

VOila, de vakantie zit er op. Helaas. Maar t was fijn!
Het begon al goed: mama was jarig, de hele familie kwam pistolets en ui-soep en taart eten, en wij kochten met papa zijn centjes een grote bos bloemekes. Na het feest gingen we naar de stoet in Genk, samen met Laurens en Stien, ome Gijs en tante Marieke en omi en opi.
We hebben fijn thuis gespeeld en getekend en gekleurd en gelezen en wat langer opgebleven en buiten gespeeld in de sneeuw.
We hebben een klein feestje gevierd omdat omi nu op pensioen heeft en dus veel tijd heeft om te tennissen, euh nee om voor ons te zorgen natuurlijk:).
Onze mama is flink ziek geweest dus zijn we 2 dagen verbannen naar omi en opi omdat mama te ellendig was om voor ons te zorgen. En toen omi ziek werd zijn we maar terug naar huis gekomen:).
Zaterdag zijn we naar de stoet in Heusden geweest en waren we net op tijd om te zien hoe gek onze papa en de rest van RC9 deden en om veel snoepjes en chocolaatjes te rapen! Na de stoet aten we thuis pannekoeken aan ons tafeltje in de veranda!
s Avonds mochten we ook bij omi en opi gaan slapen omdat mama en papa een gezellige avond hadden gepland met hun kameraden.
Zondag ging papa naar Brugge om rugby te spelen én te scoren én te winnen!
En terwijl Floor haar middagdutje deed gingen mama en Emiel naar het circus RM Malter in Hasselt. Het was geweldig: er werd met vuur gespeeld, er werden ballen en hoepels en kegels en vrouwen in de lucht gegooid, er hing een vrouw aan een doek zomaar in de nok van het circus gekke trukken te doen en er werd met één, nee twéé nee DRIE motors in een metalen ei gecrossed! Mama kreeg er zowaar ne hoge bloeddruk en zweethanden van, maar Emiel vond het super!
Bij omi en opi aten we nog een bord heerlijke spagetti en dan gingen we naar huis. En ons wassen en slapen.
Morgen vliegen we er weer in!

dinsdag 16 februari 2010

Floor de kok



Gisteren aten we al afhaalrommel wegens zieke mama, maar helaas dat is een feest dat niet elke dag kan doorgaan. Dus vandaag werd er wél gekookt. Gelukkig is er Floor die mama kan helpen. Ze kreeg een aardappel en een aardappelmesje op haar maat en ze mocht schillen. Pas toen ze de schillen begon op te eten, werd ze bedankt voor haar diesten:).
Posted by Picasa

Samen een elfuurtje eten boven op het eiland





Het is nog steeds vakantie, en wat is er dan leuker om lekker lang in je pyama blijven rondhangen? Emiel heeft die eigenschap alvast van zijn mama geërfd. Het is elf uur in de voormiddag, tijd voor een banaan en een koekje als aperitief. En wat is er leuker dan dat te verorberen boven op het eiland.
PS Emiel heeft zijn pyama pas om half tien s avonds uitgedaan om mee te gaan naar het mini-feestje voor 'omi met pensioe-hoen':).
Posted by Picasa

Floor en de statische haren





Als we samen in de zetel spelen en Floor wriemelt wat met haar hoofd over de kussen dan gaan haar haren alle kanten uit staan. Mama heeft geprobeerd van er foto's van te maken...
Posted by Picasa

maandag 15 februari 2010


Hoera! Het is vakantie én er ligt een pak sneeuw, ook op de weg. Papa komt wat eerder naar huis en we worden warm ingeduffeld. Jassen, mutsen, handschoenen, helm voor de brandweerman. En dan de slee op.
Mama is ziekjes en blijft op de zetel liggen en wij gaan met ons drietjes een toerke rond de blok op de slee!
Het is zoooo fijn. Alleen als we weer bijna thuis zijn wordt Floor het moe en roept Emiel dat hij haar niet meer kan vasthouden, maar we zijn er bijna en dat kleine stukje kan er ook nog wel bij.
Leve de vakantie en leve de sneeuw!
Posted by Picasa

zondag 14 februari 2010

Emiel op zondagmorgen

Emiel is samen met mama in bad geweest, mama gaat er eerst uit, droogt haar af en doet haar ondergoed aan.
Emiel: Wow mama wat ben jij sexy nu.

Emiel: Hoe heet de mama van Eline?
Mama: Kim
Emiel: En hoe eet de papa van Eline?
Mama: Glen
Emiel: Amaai das precies t zelfde he.

Emiel: Mama is dat mijn petit-beurreke?
(Mama deed zijn debardeurke aan)

zaterdag 13 februari 2010

mama is jarig op carnaval!



Deze morgen kwam de hele familie op bezoek om gezellig met ons allemaal te ontbijten, en dat allemaal omdat onze mama jarig is vandaag. Papa, Floor en Emiel gingen de koffiekoeken halen en ook een boeketje bloemen-met-kaartje voor onze mama, we schreven er allebei zelf onze naam op, wedden dat mama dat kaartje voor eeuwig en altijd zal bewaren?
Het was heel fijn en lekker, alleen jammer dat Nena zo moe was dat ze besloot om heerlijk lang uit te slapen en ze dus het feestje miste.
Na Floor haar dutje gingen we naar Genk waar we naar de stoet gingen kijken. We hadden een paar wagens gemist maar die we wel nog zagen waren wel de moeite. Er werd met vanalles gegooid; appels, wafels, snoepjes en lekstokken, zelfs met een sjakosj:).
Ook Laurens de clown en Stien en ome gijs en tante marieke zijn gekomen.
Het was een hele fijne dag.

Aja, gisteren was het de carnaval tot 100 op Joe fm en Floor heeft de hele dag gedanst:).

vrijdag 12 februari 2010

Carnaval

Liedje:

t Is carnaval
wat doen de mensen mal
de juffrouw is een ezel
de meester een konijn
vandaag is iedereen wat hij t liefste wil zijn
stoefen zeven klowntjes met een krokodil (??)
en ziet daar valt een kikker op zijn kikkerbil
lalalala

dinsdag 9 februari 2010

Oudercontact

Vandaag mochten mama en papa, als ze dat wensten, eens met de juf gaan praten over de prestaties van hun oudste oogappel.
Om kwart na vier was het onze beurt. We gingen na school eerst iets drinken en dan terug naar t klasje.Emiel speelde buiten met kindjes van de opvang (eindelijk kon hij ook eens in de opvang blijven :)) en Floor amuseerde zich met een puzzel in de klas.
Over het algemeen was de juf heel content van Emiel.

Hij heeft veel vriendjes (in t begin van t schooljaar speelde hij enkel met Bjarne en als Bjarne dan eens niet in de klasje was, was hij ongelukkig, nu speelt hij dus ook met andere kindjes wat op zich wel positief is), luistert goed, en is beleefd. Hij heeft enkel problemen met classificeren, dat wil zeggen dat hij dingen die op papier getekend staat moeilijker kan rangschikken van klein naar groot bv. Staan er vijf auto's voor hem, dan kan hij dat wel. We moeten ons hier geen zorgen om maken, de zorgjuf zal hem wel nog eens uit de klas komen oppikken en dit nog eens oefenen. Ook heeft hij moeite met de 1-1 relatie: als hij 1 heeft gegooid met de dobbelsteen vindt hij het moeilijk om ook maar één stapje vooruit te gaan.
Hij speelt heel graag met de Duplo en er is niemand anders in t klasje die zo kan bouwen als hij. Een ook puzzelen kan hij goed (hij verdiende laatst 2 stikkertjes omdat hij een puzzel van 65 stukjes gemaakt had). Naar verhaaltjes luisteren doet hij ook graag, als de juf na het verhaaltje vraagjes stelt, dan kan hij goed antwoorden.

Gesprek

Emiel: Mama?
Mama: Ja?
Emiel: Ik heb al eens op de trap overgegeven he?
Mama: Ja, dat hebt gij al eens gedaan.
Emiel: Dat was heel veel he!
Mama: Ja.
Emiel: Wel ZES KILOMETER HE.
Mama: Ja, zo veel nu ook weer niet maar toch bijna.

Emiel en Floor zijn samen creatief

zondag 7 februari 2010

Emiel de brandweerman

Emiel de brandweerman, redt je uit vuur en vlam!


Posted by Picasa

Floor

Posted by Picasa

uitspraken van Emiel

Emiel: Mama ik heb een spin gezien met een rug gelijk een schildpad! (het was een pissebed)

Mama: Emiel doet uw schoenen eens aan zodat we kunnen vertrekken.
Emiel: Ik heb daar nu wel gene tijd voor hoor.

zaterdag 6 februari 2010

Floor




Posted by Picasa

Snipperdagje

Vandaag ben ik ziek, ik moet hoesten gelijk een hondje en ik heb diarree. Ik doe een beetje zielig en flauw en mama besluit erin te trappen en mij een dagje thuis te houden, het is toch maar een half dagje want het is woensdag, en een kindje met diarree kan Juf Conny wel missen. Als de school verwittigd is, onderga ik de wonderbaarlijke genezing. Mar ach, het is ook eens fijn om extra vertroeteld en verwend te worden. Ik knutsel de hele voormiddag aan mijn indianen-kroon dat toch wel een echt kunstwerk is geworden.
Na Floor haar middagdutje gaan we allemaal samen wandelen. Zelfs mama kan mee! Ik rij op mijn tractor, met kar (papa helpt door te duwen met de schrobborstel:)) Maar om de haverklap moeten we stoppen. Ik steek dan mijn hand omhoog en roep STOP. Meestal is dat omdat ik een buit heb zien liggen op de straat. We gaan naar huis met in mijn kar: een zwarte bananenschil, een leeg blikje redbull, een vracht kiezelsteentjes, enkele 'krijt'steentjes en sneeuw.

donderdag 4 februari 2010

uitspraken van Emiel

Emiel vertelt voer de aardbeving op Haïti: "En de huizen waren ingestorven, en de mensen gingen dood en dat was in Hiahiti."

Op een nacht wordt hij wenend wakker, mama gaat hem troosten.
Emiel: "Mijn nek is omgedraaid" (of dat verstond mama toch)
Mama: " Maar jongen toch, ge droomt, met uw nekske is alles in orde. Ga maar weer fijn slapen."
Emiel heel kordaat: "Nee mama, ik droom NIET. Ik zei we-hel: "mijn deken is omgedraaid".
En toen zag mama pas dat de bovenkant van de donsdeken (een cars-tekening) vanonder lag. Ze draaide de deken om, en Emiel sliep rustig verder.

Emiel semi-hysterisch vanop de achterbank in de auto: " Mamaaaaa de zandman heeft al zand in mijn ogen gestrooid en ik vind dat niet leuk want ik ben nog niet moe."

Emiel: "En vanaf nu ben ik niet meer Piet Piraat maar Pippi Langkous!"

Emeil is heel bezorgd om zijn mama die door de zwangerschap last heeft van bekkenpijn.
Emiel: Kom maar mama, dan zal ik u de trap wel op helpen." En ook: " Kom maar mama, dan doe ik uw schoenen wel uit!"

Mama zegt tegen papa dat ze denkt dat het toch wel heel druk zal zijn met drie kindjes.
Emiel: " Maar mama, ik zal Floor dan wel aankleden!"

Emiel: "Ik wil nog niet gaan slapen, ik wil nog naar camimero kijken!"

maandag 1 februari 2010


Hallo allemaal,

Wij zijn Emiel en Floor, broer en zus, soms vijanden maar meestal dikke maatjes, partners- in-crime, en onafscheidelijk.
Als Floor Emiel na een schooldag weer ziet, straalt haar hele gezicht, en ook Emiel is dol op zijn kleine zus.
We hebben vanaf nu een nieuwe blog, zodat mama maar één online dagboek moet bijhouden.

Binnen een tiental weken krijgen we een broertje en daar kijken we naar uit. Floor omdat ze dan weer beter op de buik van mama kan liggen, als ze dat nu doet krijgt ze vaak een schopje van onze kleine broer. En Emiel omdat hij het wel cool vindt om grote broer te zijn. En hij vindt het geweldig dat we dan met 3 jongens en 2 meisjes zullen zijn:).

Emiel zijn hobby's zijn knutselen en bouwen met duplo en spelen met de Playmobil. Hij leest heel graag en zingt graag van Mika en Piet Piraat. Zijn grote voorbeeld is naast Piet Piraat ook Pippi Langkous. Hij zit in de 2 kleuterklas bij juf Conny, en zijn speelmaatje is Bjarne.

Floor verkent de wereld vnl al sluipend. Lopen vindt ze nog niets, ze is nog wat wankel op haar benen en niet zeker genoeg om alleen te stappen. Tafeletikette heeft ze niet, ze eet het liefst met haar handjes en smeert daarbij met smaak de patatjes door haar haren en over de tafel. Op dit ogenblijk oefent ze om later de beste te zijn in een nachtje doorzakken!

Veel plezier op onze blog!
Emiel en Floor.