Emiel vertelt voer de aardbeving op Haïti: "En de huizen waren ingestorven, en de mensen gingen dood en dat was in Hiahiti."
Op een nacht wordt hij wenend wakker, mama gaat hem troosten.
Emiel: "Mijn nek is omgedraaid" (of dat verstond mama toch)
Mama: " Maar jongen toch, ge droomt, met uw nekske is alles in orde. Ga maar weer fijn slapen."
Emiel heel kordaat: "Nee mama, ik droom NIET. Ik zei we-hel: "mijn deken is omgedraaid".
En toen zag mama pas dat de bovenkant van de donsdeken (een cars-tekening) vanonder lag. Ze draaide de deken om, en Emiel sliep rustig verder.
Emiel semi-hysterisch vanop de achterbank in de auto: " Mamaaaaa de zandman heeft al zand in mijn ogen gestrooid en ik vind dat niet leuk want ik ben nog niet moe."
Emiel: "En vanaf nu ben ik niet meer Piet Piraat maar Pippi Langkous!"
Emeil is heel bezorgd om zijn mama die door de zwangerschap last heeft van bekkenpijn.
Emiel: Kom maar mama, dan zal ik u de trap wel op helpen." En ook: " Kom maar mama, dan doe ik uw schoenen wel uit!"
Mama zegt tegen papa dat ze denkt dat het toch wel heel druk zal zijn met drie kindjes.
Emiel: " Maar mama, ik zal Floor dan wel aankleden!"
Emiel: "Ik wil nog niet gaan slapen, ik wil nog naar camimero kijken!"
Geen opmerkingen:
Een reactie posten