Mama had dan in haar krollen gekregen om eens een dagje naar Plopsaland Coo te trekken.
Papa nam verlof, mama trof de voorbereidingen. Schone taakverdeling, niewaar:).
Aan het ontbijt zeiden ze dat we iets fijn gingen doen. NIet meer, niet minder.
Er werd picknick gemaakt, drinkbusjes gevuld, de bolderkar ging de auto in, en een uurtje later dan gepland waren we on the road. Agnes GPS wees de weg.
Wegenwerken, verschillende heuvels op en heuvels af, twee flitsers en een uurtje later stonden we aan de ingang van plopsa Coo.
Emiel en Floor hadden Bumba al gespot en dus wisten ze wel een beetje wat we gingen doen, en dat stond hun wel aan.
We gingen eerst een toerke maken op de paardenmolen. Juul mocht achterop bij Floor en Emiel ging alleen. Dolle pret. Juul kraaide van plezier.
We reden in een treintje, Emiel en papa zelfs in een echte formule 1 race auto, we fietsten op de megamindyfietsen, we pciknnickten tussen de studio 100 vrienden, we dansten met Le Lutin Plop en Le Lutin Bric (Klus), we wandelden tussen de geitjes, ontweken watersplashen in de boomstammekes, We speelden in het water aan de waterval ...
We genoten, en uiteraard hielp het stralende zonneke om onze dag zo super te maken.
Als laatste gingen we in de zetellift helemaal naar de top van de berg. Eerst gingen papa en Emiel. Juul was te klein en mocht nog niet mee, vandaar dat we in 2 beurten moesten. Terwijl papa en Emiel omhoog gingen, aten Floor en mama fruit, en Juul een fruitpap en een koekje.
Daarna was het de beurt aan de meisjes. Floor werd er helemaal stil van, zo hoog in de lucht was ze niet echt op haar gemak. Met een vingerkoekje in haar handje, gingen haar oogjes nog maar moeilijk open. Opeens zei ze helemaal high in the sky: wa is julleke mama? Mama vertelde dat Juul bij papa en Emiel was. " Dat isse goed", zei ze, en ze viel boenk in slaap:). Boven gekomen deed mama teken tegen de zetellift-meneer dat we niet zouden uistappen omdat Floor sliep, en beneden liet een andere zetellift-meneer de lift even stilstaan zodat mama Floor makkelijk kon oppakken. Wat een vriendelijke mensen allemaal. We hebben haar in de bolderkar gelegd maar ze heeft niet echt verder geslapen:).
Onderweg naar huis hebben we -verplicht!- meegezongen met de cd van Mega Mindy.
Wegenwerken, verschillende heuvels op en heuvels af, twee flitsers en een uurtje later stonden we terug aan onze eigen deur.
En als Emiel zegt 'Bedankt, het was een hele fijne verrassing', kon de dag van mama en papa zeker niet meer stuk.
Bedankt mannen, jullie waren ook heel lief!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten