vrijdag 12 november 2010

Epilepsie

Image and video hosting by TinyPic

Toch een geweldig schoon kerelke he, dieje Juul.
Awel, ik ben het compleet met u eens maar dan ook compleet!
Een tijdje geleden, toen Juul een week of 3-4 was, heb ik, zijn mama, voor t eerst een absence gemerkt. We waren op t schoolfeest van Emiel en hij lag, naar mijn mening, te staren in zijn koets. Ik schrok, stimuleerde hem door hem met zijn naam te roepen, en door over zijn borst te 'roesjen'. Omi vond dat ik veel te onrustig was, ik bracht mijn onrust op die manier over op hem. Ik was ook heel erg bezorgd: Juul weende zo ongeveer dag en nacht, behalve als hij aan de borst lag, en hij had een vier vingerlijn waar ik heel erg ongerust over was. En ikzelf was emotioneel en fysiek ook nog niet op mijn stukken. En dan was of beter: ben ik over bezorgd, bang dat hem iets zou overkomen....
Ik zette het uit mijn hoofd, maar ik zag het precies toch nog eens. En nog eens. En nog eens.... Maar ik schreef het zelf toe aan mijn eigen overbezorgdheid.
Tot donderdag, 21 oktober...
Ik was het eiland aan t opruimen en aan t afvegen. Vanaan de verkeerde kant zag ik dat Juul heel stil in t park lag. Ik schrok, dacht dat hij dood was. Ik riep, schreeuwde radeloos zijn naam maar hij reageerde niet (dat doet hij anders wel)...
De vijf passen die ik moest zetten om bij hem te geraken leken wel honderd kilometer. In mijn haast duwde ik Floor om. En in mijn hoofde belde ik al de 112...
Hij reageerde pas als ik vrij bruusk over zijn borstkas ramde, hij begon aarzelend te huilen, dat snel echt huilen werd. En toen ik hem in mijn bevende armen nam, kalmeerde hij.
Ik niet. De daver heeft nog lang op mijn lijf gezeten...
Hij at zijn middag goed, en ik bracht hem naar tante Dine en Lindsey, onze onthaalmoeders. En ik vergat het voorval. En ik nam me voor echt toch wel kalmer te blijven.
s Maandags, de 25ste, bracht ik hem weer naar tante Dine, en omdat Juul zijn verklikkerke (respisence) van zijn broek viel en dus alarm gaf, vertelde tante Dine, dat die laatste donderdag het ding ook alarm gegeven en dat Lindsey toch wel geschrokken was: Juul lag heel stil voor zich uit te staren in t park. Maar hij herpakte zich als ze bij hem aan kwam en oppakte...
Toen bedacht ik me dat dit wel eens niet aan mij lag, maar aan hem... Ik was nog meer ongerust, belde onderweg naar t werk nog eens naar tante Dine om te vragen of alles nog wel goed was; ik belde Herbert om wat geruststelling te krijgen. En ik klampte mijn collega's op spoedgevallen aan. Met tranen in mijn ogen deed ik mijn verhaal. Ik was compleet van mijn melk. Dus ik belde de kinderarts. Hij luisterde en nam me meteen serieus toen ik zei dat hij ofwel apneus deed ofwel Epilepsie had, raadde me aan om een EEG te laten maken. En ook dat onmiddellijk (dank u Riet:)) ERn toen de dokter kwam vertellen wat er te zien was op t eeg, dacht ik da ze ging zeggen dat ik dringend moest gaan kalmeren, dat er niets aan de hand is. Helaas, dat zei ze NIET, ze zei dat ze een epileptisch potentiaal gezien had. De verdere uitleg hoorde ik niet meer. De wereld onder mijn voeten was opengegaan en ik was er heel diep ingevallen... Ik zag mijn zoneke al op elke straathoek liggen, schuimend, een beplaste broek,... En Herbert was er op dat moment niet, hij was met Floor in de wachtzaal van pediatrie aan t spelen...
Image and video hosting by TinyPic
Ik kwam over mijn toeren terug op spoed, mijn collega's duwden ons de keuken in, effe bekomen, en de spoedarts gaf me haar telefoon zodat ik naar de pediater kon bellen die al thuis was ondertussen. Hij stelde me gerust: dit is geen goed nieuws, maar hij kan er ook uitgroeien...
Herbert en Floor gingen Emiel halen bij collega Hülya die hem had mee genomen na de school (merci!) en ik deed mijne post uit, het was heel druk en dat hielp wel. En de collega's waren heel begripvol. Ik belde even naar omi en opi, en al wenend deed ik mijn verhaal.
Dinsdagmorgen gingen we op gesprek bij de kinderarts. Hij legde uit dat dit voorkomt bij een klein deel van de kindjes, door de ontwikkeling van de hersenen krijgen ze epilepsie. Het grootste deel van de kindjes groeit eruit, door het volgroeien van de hersenen gaat de epilepsie weg. Met een beetje geluk hoort hij bij deze groep. De dokter keek hem ook na, maar neurologisch is Juul perfect in orde, zelfs ietske voor op zijne leeftijd (maar zeker geen 4 maanden:)) Juul vond het ook allemaal wel plezant: hij babbelde en lachte naar de dokter alsof ze beste vrienden waren.
We zijn die dinsdag ook met Depakine gestart, dat gemaakt wordt bij Sanofi aventis, juul sponsort dus het bedrijf van zijne peter. (om de kerk in t midden te houden zullen we ook een abonnement op de gazet nemen:))
Image and video hosting by TinyPic

Donderdag 4 november moest hij zijn eerste bloedname ondergaan, dit zullen we elke zes weken moeten ondergaan. Ik had hem vol emla geplakt, al wenend want ik was een beetje radeloos: nergens zag ik ne fatsoenlijke ader, behalve op zijn voetjes. Het prikken verliep ook niet zo heel vlot: het heeft 3 prikken geduurd eer t tubeke vol gedruppeld was. Gelukkig was JUul flink, en waren Emiel en Floor braaf in hun eentje in de speelzaal. En zo maakten ze het alledrie voor mij gemakkelijker.
De depakine spiegel was goed, en nu krijgt hij dus elke acht uur (stipt: dat wil dus zeggen om 8u, om 16u en om middernacht) 6 druppeltjes depakine.
Of hij nog aanvallen gehad heeft, kan ik niet zeggen. Ik merk niets aan hem. (behalve dat hij nu al zes nachten 12 uur aan een stuk slaapt, maar of dat is omdat hij flinke porties middag en fruitpap eet, weet ik niet) Maar ik heb besloten om me er niet op te focussen. IK ben bezorgd genoeg geweest. Elk kindje staart of droomt wel eens, en als ik hem zo zie op bepaalde momenten, en ik spreek hem aan, en hij lacht dan naar mij, dan besluit ik dat hij gewoon droomde:).
We gaan er vanuit dat hij eruit zal groeien, en dat we na een paar jaar de depakine kunnen stoppen.
Maar als dat niet zo is, dan hebben we tegen dan wel de gewoonte om braafjes op vaste tijdstippen medicatie in te nemen en verandert er niet zo veel aan ons leven, en aan dat van Juul.
Dat komt dus dik in orde:)!

Geen opmerkingen:

Een reactie posten