We vertrokken dus naar Simpelveld, vlakbij Maastricht en toen we uit de auto stapten en baby's in buggys laadden, hoorden we 'fuuut fuuuut' maar dat hielp Emiel niet vooruit.
Pas toen we op perron 3 stonden en Thomas de Trein in de verte zagen komen aanstomen, viel zijn euroke...
Van koude oren had den Berre helemaal geen last.
Twee verbaasde gezichtjes, daar doe je het toch allemaal voor he!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten