Moederliefde

Toen ik gisteren wilde gaan slapen vond ik een man in mijn bed. Een kleine man, geen exemplaar van bijna 2 meter en 100 kilo..

Een klein perfect kereltje, een mannetje die denkt dat hij al groot is en alles kan maar nog zo vaak bewijst dat hij nog klein is...

Hij lag heerlijk te slapen, op zijn buikje met zijn hoofdje net onder het kussen, zijn knuffeltje lag onder tussen zijn hamsterwangske en de matras geperst.
Zijn lange wimpers leken zijn wang te strelen.
Zijn oogjes raasden onder zijn gesloten oogleden heen en weer, en deden mij vermoeden dat hij in de fase van de REM slaap zat, en dat hij dus zou dromen en ik vroeg mij af wie de eer had om de hoofdrol te spelen in zijn droom.
Hij  trok wat grimassen, zijn mondje was een beetje open en zo kon ik zien dat zelfs zijn tongske bewoog.
Zijn lipjes waren een beetje droog.
Ik hoorde hem diep en regelmatig ademen.

Ik legde mijn vinger in zijn handpalm en als in een reflex sloten zijn vingertjes rond mijn vinger.

Ik bleef liggen en werd overmand door een gevoel van liefde, trots en groots geluk.
Ik hoopte dat dat ogenblik bleef duren...
Ik genoot van dit beeld, en ik probeerde om elk detail te onthouden.
Mijn hart sloeg een slag over en vlinders flatterden in mijn buik...

Tot zijn papa de slaapkamer binnenkwam en een einde maakte aan dit tafereeltje.
Hij nam onze kleinste zoon in zijn armen en tilde hem op en alsof hij vond dat ook zijn papa wel iets moois verdiende op het einde van de dag, trakteerde hij zijn papa met een grote glimlach.

Dag lieve Juul, wat ben jij toch een heerlijk ventje, en zeker als je slaapt...
Ik hou zo enorm veel van jou, er zijn geen woorden voor, jij maakte ons geluk helemaal af!