Elk jaar is er ergens aan onze Belgische kust Beach Rugby, een beetje de Vlaamse (Belgische?) tegenpool van het beachrugbyfeest in Ameland. Dit jaar zijn we meegeweest. We boekten een fijn gezellig huisje in Bredene Duinen. Floor en Emiel sliepen helemaal alleen op de boven verdieping, Juul sliep bij mama en papa op de benedenverdieping.
We waren vrijdagmiddag vertrokken, nadat we Emiel waren gaan ophalen van de school. De juf liep me al tegenmoed, want Emiel had verkondigd dat hij nu al op vakantie vertrok. Hij had natuurlijk niet helemaal ongelijk, maar t einde van t schooljaar ging hij écht niet missen!
De reis verliep vlotjes, Juul deed een dut en Emiel en Floor keken naar de dvd-spelerkes. Ideaal materiaal voor onderweg!
Zaterdag was het weer niet dat, het waaide en het was niet zo heel warm. We reden naar Oostende voor een bezoek aan de haven, het was open-haven-dag voor iets he. We begonnen met een bezoekje aan een boeienlegger, daarna namen we de spikplinternieuwe veerboot om het havenwater te trotseren en zo 'in T Stad' aan te komen. Eerst moesten we een nieuwe broek gaan kopen voor Floor, want de hare was nat geworden, dan kochten we een nieuwe batterijlader voor t fototoestel, want die was mama vergeten, stel u voor! We wandelden nog wat, we aten een wafel, keken naar de meeuwen en de boten en genoten! Dan was het weer tijd om terug te wandelen, de voetjes van Emiel en Floor waren aan rust toe.
Zondag gingen we naar t strand. Beachrugby wordt nl op het strand gespeeld, niet het naaktstrand, dat zou te veel spectakel geven denk ik. Het was wel heel fijn. Kleine Juleman liet merken dat zand niet alleen lekker is, maar ook ideaal om in de kruipen én te glijden. Hij kroop de duin omhoog en liet zich op zijn buik weer naar beneden glijden. Wat een pret. Emiel ontpopte zich tot een echte zeewaterrat. Geen angsten, alleen maar plezier. Springen over de golven, hard in zee rennen, spetten en spatten en lachen en gibberen en gieren. Floor vond het al fijn genoeg om het allemaal van op een afstand te bekijken.
Maandag was onze laatste dag, en jawel, de warmste en de schoonste. We hebben gepuft en gezweet, hamaai. Maar onze strandtent bood gelukkig schaduw, en ook op het strandterras was het fijn vertoefen.
En weer was Emiel de baywatcher bij uitstek, hij liep langs de kust, en ging zwemmen en zelfs kopje onder toen hij zich bukte en een iet of wat hogere golf besloot om over hem heen te gaan.
Bij het strandjutten deed hij de uitspraak van het weekend: Kijk mama ik heb een Floor-schelp gevonden. En hij toonde... een mossel!
Tegen vijf uur pakten we onze nest weer bij een en gingen we naar tante Lucienne, we mochten er douchen en zodat we zand- en zoutloos weer naar het Verre Oosten konden bollen. We aten er een grote portie lekkere middag en dan was t tijd om terug te vertrekken. De dvd spelers hadden ondertss de geest gegeven en dus waren we genoodzaakt om weer twee uur naar Piet Piraat te luisteren.
Als we naar Frankrijk gaan, moeten we zorgen voor een éxtra set spelerkes:).
Geen opmerkingen:
Een reactie posten