Papa en zijn trip naar New Orleans

Zaterdag 20 maart brengen we papa, op de 30ste verjaardag van ome Winand naar de luchthaven. Hij kreeg nog wat goeie raad 'Wees voorzichtig en behouden thuiskomst' van omi en opi, een sms groet van ome Gijs en van ons natuurlijk een bere stevige knuffel en een afscheid in tranen. We keken papa na tot we hem niet meer zagen, daag papa, tot donderdag! We tellen af naar je thuiskomst! Emiel en mama vonden het afscheid niet dat, Floor keek er maar raar van, ze snapte het niet allemaal.
En dan gingen we met ons drietjes naar huis. Maar eerst moesten we nog eens plassen, gingen we in een echte cars-auto rijden voor 2 euro en dan naar onze eigen auto. Op terugweg viel Floor in slaap en Emiel zijn tatertje stond niet stil.
Emiel vroeg wat we gingen eten en mama zei: Wortel stomp met chipolatta. Waarop Emiel; 'Wat is dat Sjiep-piraten?':).

Zondagvoormiddag gingen we nieuwe schoenen kopen voor Floor, het was heel druk in de winkel maar de 2 aapjes waren heel flink. Emiel speelde met het treinte dat er stond en Floor paste schoenen en keurde ze breedlachend in de spiegel.
Dit is wat wij (eigenlijk vooral mama en Emiel dan) kozen:


Thuis aten we de rest van de middag en speelden we nog wat.
En s avonds kwamen Winde en Britt ons helpen om hele grote berg pannekoeken weg te werken.
Het is niet gelukt:). Maar t was wel weer fijn! Mama had ne gezellige babbel en Floor en Emiel konden fijn met Britt spelen.
En dan was t weer bedtijd. Floor lag er als eerste in en net toen Emiel gewassen was, kwamen omi en opi terug van de zee. Omi zou bij ons blijven om mama te helpen, want met een flinke zelfstandige kleuter maar een niet lopende zware peuter en een dikke buik is t allemaal niet meer zo simpel.

En wat deed omi zoal bij ons thuis? Wel, ze hielp s morgens bij de ochtendwasjes, ze bracht en haalde Emiel van en naar school, ze ging samen met mama winkelen, ze ving 2 dikke vieze spinnen, ze ruimde op en streek, ze keerde blaren bij elkaar, ze ging naar de apotheker toen Floor ziek was, ze stond s nachts op om spinnen te zoeken die mama tijdens haar droom zag, ze verving de lakens van Emiel zijn bed toen die een ongelukske had, ze lakte mama haar teennagels vlak voor ze naar de dokter moest, en ze gaf ons gezelschap.
Daarom: Merci omi voor al de hulp!
Emiel zei zelfs: Omi gij zijt ook een beetje onze mama he.
En dat vond omi zo fijn...
Opi van zijne kant, maakte soep, pizza, was bezorgd, en genoot vooral van zijn rust en zijn gazet bij zijn thuis:)!
Emiel vertelde later aan papa: 'Omi is niet veel thuis geweest, ze is een paar weekskes hier geweest.'

Floor was wéér ziek! Ze presteert het om als haar papa ver van huis is, hoge koorts te hebben. Het begon waarschijnlijk maandag al, toen ze na haar middagdutje wel erg warm aanvoelde, maar ze was vrolijk dus we waren zeker niet ongerust.
Dinsdag had ze dan opeens 39.7°C ondanks dat ze erg koud aanvoelde. Mama was niet gerust en belde vriend-dokter Raf die haar zei van FLoor in een lauw badje te stoppen zodat haar huidje kon opwarmen. Maar FLoor vond het maar niets, ze zat niet op haar gemak, voelde zich duidelijk ellendig. Omi haastte zich nog naar de apotheker voor suppo's zodat we de nacht zouden kunnen afwisselen tussen Perdophen en Perdolan. Ze dronk flink een flesje pap leeg en ging dan slapen. Ze sliep redelijk goed, maar had s nachts toch ook nog hoge koorts.
Woensdag voelde ze zich al wat beter, ze had nog wel koorts maar als ze haar anti pyretica kreeg voelde ze zich goed, ze at ook goed.
En donderdag als papa weer thuis was, was alles voorbij!
Volgens mama is dit haar eigen subtiele manier om papa duidelijk te maken dat hij maar beter thuis moet blijven!