Mama heeft gemengde gevoelens, ze is niet zeker van dat slapend kindje aan haar borst, heeft bang of ze t wel zal kunnen klaar krijgen thuis om haar zoneke te laten drinken zonder al de hulp die ze op de afdeling kreeg, bang om thuis te zijn met een klein boeleke en een grote broer en toch ook nog een klein zusje. Maar langs de andere kant is ze ook blij, en heel content om thuis te kunnen zijn bij haar liefste schatten. En ze is zo fier op haar drie lieve kindjes, die voor haar de perfectie zelve zijn.
Enfin, als papa en Emiel aankomen (Emiel mag een dagje brossen van de school en Floor is bij tante Dien) begint het emotionele deel van den dag, het deel dat zowat de hele dag zal duren:).
Emiel heeft bloemekes gekocht voor mama en als ze dat ziet begint ze te snotteren.
Papa loopt al eens op en af naar de auto, en als hij dan terug komt is het onze beurt. Juul in de maxicosi aan de ene hand, de valies aan de andere hand en mama met het fototoestel en de bloemen.
We geven het personeel nog een dikverdiende doos pralines als dank en dan zijn we weg.
En mama snottert en snottert.
Emiel mag voorin de auto zitten, mama gaat acherin met Juul.
We rijden eerst naar omi die allerlei lekkere dingen gekookt heeft voor ons, en ook daar moet mama wenen.
Thuis gekomen gaat het gebleit gewoon verder, ons huis is versierd met de ooievaar, de bekende kleertjes aan de waslijn, en een gedichtje van de peter. En binnen hebben papa en emiel ballonnen gehangen, 'Welkom thuis lieve mama en lieve Juul', wat is mama blij dat ze thuis is!
Papa gaat Floor halen bij tante Dien en als ze thuiskomt is ze een beetje verbaasd van de beebie te zien, maar ze maakt er geen spel rond. t Is een madam van de wereld he:).
Geen opmerkingen:
Een reactie posten