En zo werd het vrijdag... Na een goeie nacht van Juul (23u-6u30) moest papa zijn valies maken, nog rap naar de gb en rap ne mama-spagetti opeten en dan vertrekken voor een weekje naar Vancouver.
Een taxi kwam hem halen.
Mama huilde, Emiel was flink, Juul besefte er niets van Floor riep door heel de bronweg: tèèèèdèèèè paaaapaaaa!
Na haar dutje was ze wel iets minder enthousiast, ze huilde en riep 'Papa patteuh' wat evenveel is als 'papa moet mij (op)pakken'.
Als ze een auto hoorde zei ze: 'Hoor. Oto. Papa daa'. Helaas lieve meid. Nog zeven keer slapen, en we kunnen we weer genieten (en profiteren) van een aanwezige papa.
Emiel: 'Mama, ga jij nu huilen tot papa terug is?'
Mama: 'Mar nee gij, zotteke, seffes is dat beter hoor.'
Emiel: 'Maar mama, ik ga flink zijn en voor u zorgen en bij u slapen dan zijt ge niet alleen en morgenvroeg mag Floor ook in het bed en dan hebben we meer plaats'.
Snotter snotter snotter. Of wat dacht ge?
Emiel heeft tijdens Floor haar dutje met klei gespeeld, en daarna zijn we buiten geweest: kippen verzorgen, bob verzorgen, wat opruimen, borstelen, bloemekes verzorgen,...
Als avondmaal kregen we een restje spagetti dat we heel goed gegeten hebben, en als toetje een zelfgemaakte pudding, die uiteraard ook vlot binnen ging!
En nu, 22uur, is het stil in ons huis. De kindjes zijn gewassen naar dromenland vertrokken. Alledrie!
Emiel wilde niet gaan slapen: 'mama, ik ga bij u in bed slapen. En papa gaat ook samen met u slapen dus ik moet nu nog gaan slapen, ik moet nog bij u blijven'.
Heel lief en mooi en schattig enzo, maar het pakte niet:).
Slaapwel, tot morgen!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten