De voorbereidingen werden getroffen: het weekend Paris werd geannuleerd, er werd opvang geregeld voor Emiel en Floor, de valies werd ingepakt en mama maakte een lunchpakket voor haarzelf klaar.
En dan vertrokken we, mama achterin bij Juul. De reis verliep zo vlot dat we een half uur te vroeg op appel waren.
Maar in t wachtplaatsje konden we lekker relaxen in de zeteltjes en genoot Juul van zijn laatste momenten 'vrijheid'.
Als we de kamer '306) kregen toegewezen is papa vertrokken, studentjes pesten.
Juul mocht in een triptrap stoel zitten, tegen zijn zin want hij was alweer moe. Eerst werden de plaatsbepalingen gemaakt voor alle electroden heel juist op zijn hoofdje te kunnen plakken. De hel, want hij moest zijn hoofd stil houden, hij was moe en had dan ook geen zin om mee te werken. Maar al bij al ging het vrij vlot.
Hij kreeg ook nog 4 electrodes op zijn armpjes en 2 op zijn thorax.
De camera werd ingesteld en Juul ging dutten.
Ondertussen liet één scherm zijn hersenactiviteit zien en het andere scherm een slapend ventje.
Zijn dutje duurde helaas niet lang. En dan kwam voor mij het moeilijkste van mijn aanwezigheid aldaar:). Ik moest hem zien bezig te houden. Ik had een mand met puzzles, boekjes, autootjes en zelfs 2 dvd's bij. Maar juul wilde liever kruipen. Helaas waren de kabels niet oneindig lang en moest ik hem achterna met het rugzakje en zien dat hij zijn eigen niet in de knoop legde, of dat de kabels niet rond zijn nekje kwamen vast te zitten.
Er kwam een middagmaal wat hem overduidelijk smaakte want zowel de soep, de middag als de banaan als dessert gingen er heel vlotjes in.
s Avonds kwam papa ook even op bezoek en na een kattewas ging Juul slapen. Maar dat is makkelijker gezegd dan gedaan, hoe kan je slapen als er bijna 30 kabels aan uw lijfje hangen? Niet handig en af en toe liet hij zijn mening heel duidelijk horen.
Het werd een moeilijk nacht en om zes uur deze morgen was ik al gewassen en had ik al alles ingepakt wat ik kon inpakken.
Het afhalen van de elctrodes ging heel vlot, Juul viel bijna in slaap van het gefrul in zijn haarkes:).
Zijn haartjes wassen vond hij maar niets en we hebben hem dan ook niet langer dan nodig geplaagd; de gel zal er geleidelijk aan wel afkomen he!
Na het ontbijt reden we weer richting Genk om Emiel en Floor op te pikken, maar we waren de parking nog niet af of Juul lag in dromenland.
Juul, ge hebt dat heel flink gedaan! En na mijn wandelingen over de afdeling kan ik je alleen maar toewensen dat je zo gezond mag blijven als je nu bent, dan is epilepsie echt het allerminste....
Geen opmerkingen:
Een reactie posten