Woensdag was zo een dag. Na een drukke nachtdienst liep mijn wekker op het middaguur af. Mijn moederhart kan het nog steeds aan om mijn zoon op woensdagmiddag in de opvang te laten. Het hoort niet, op woensdagnamiddag in de school zijn.
Ik stond op, kleedde mij aan en ging hem halen. We reden niet in rechte lijn naar huis, maar maakten een boogje langs de bakker waar hij een koek mocht kiezen. Het werd een of andere koek gevuld met slagroom en pudding. Mijn kind heeft iets van mij, jawel:).
Donderdag was nog zo een dag. De kleintjes waren er niet, en ik was vrij, hoe ontaard. Maar een kuisvrouw zou geen kuisvrouw zijn als ze om de haverklap afwezig zou melden. Alsook de mijne dus, en donderdag was het dus voor de zoveelste keer mijn beurt op op te ruimen en te vegen en te dweilen. Ik vond dat ik wel een extra"tje verdiende en reed s middags mijn zoon halen. We gingen samen lunchen op het terras van de Lodge. Ik nam een spagetti met wokgroenten en hij een kinderspagetti en we hebben er beiden van genoten.
Merci Zoon, je bent heerlijk gezelschap, en ik was super trots om daar met jou te zitten en vooral, te genieten!
Dat doen we nog eens he:).
Geen opmerkingen:
Een reactie posten