Floor en haar longen

Floor heeft als mini-baby op de leeftijd van 7 weken een ernstige RSV-besmetting doorgemaakt.
Ze heeft enkele dagen op medium caren in GHB Leuven gelegen en bezorgde mij zo de allerakeligste momenten uit mijn leven, gelukkig liep alles dankzij haar kinderarts goed af.
Ik zal hem voor eeuwig en altijd dankbaar blijven voor zijn zorgen toen.
Op momenten dat ze mij het bloed onder mijn nagels vandaan haalt, denk ik terug aan de angsten die ik toen doorstond, bang dat mijn kleintje het niet zou halen.
Dat haar longen sinds die dag graag moeilijk doen, weten we ondertussen. Er is nog maar één winter voorbij gegaan zonder een ab-kuur. (en ik ben écht geen ab-fan!)
Dit jaar had ze een longontsteking vlak voor haar verjaardag.

Ze kloeg nu regelmatig van rugpijn.
Terloops zei ze 'ik heb pijn aan mijn rugje' met wat afleiding ging dat dan beter, nooit moest ze medicatie krijgen tegen de pijn. Maar ze zei het wél.
Na het ongeval dacht ik dat het een spiercontusie was, maar dat was ondertussen 8 weken geleden en ze kloeg nog.
En zo maar opeens begon ik me doodongerust te maken. Stel dat... en de meest erge dingen passeerden mijn gedachten.
Ik belde naar spoed en vroeg om een afspraak. ASAP. Gelukkig was er daags nadien een plekje vrij bij een nieuwe arts en helaas niet bij de arts waar ze al al die tijd komt.
Floor was niet tevreden dat ik haar uit de klas ging halen die middag... maar het moest.
De dokter onderzocht haar grondig en wilde toch eens een controle RX van haar longen. En daar zat nog steeds een ontsteking. Niet zo ernstig als in het najaar maar wel op de plaats waar ze pijn had. Hij vertrouwde het niet helemaal en wilde een scan, een bloedname en een zweettest.
En toen werd ik pas écht ongerust. Mijn meisje had toch geen muco zeker? En een dringende scan? Dacht hij erge dingen? Ik joeg me zo op dat ik ritmestoornissen kreeg, onschuldig welliswaar maar heel storend (ventriculaire extrasystolen). Ik werd er duizelig van en ik was content dat ik dagelijks 1/3 van mijn dag op spoed was, omringd door bekwame mensen :). Een bèta blokker later en mijn klachten verdwenen. :).
De ct stelde niet veel voor, dat deed ze heel flink, en gelukkig kon ik meteen een radioloog aanspreken die me al kon geruststellen: geen grote dingen.
De bloedname was iets anders. Ik had emla geplakt maar we moesten toch drie keer prikken, en dat vond ze echt neit fijN. Juul trok er zich niets van aan (hij moest nl mee naar het zh) hij speelde gewoon verder en zei dat Floor niet moest wenen. Haar resultaen waren ook geruststellend, buiten een positieve mycoplasma geen bijzonderheden.
De zweettest was vrijdag was ook in orde. Nu moet ze drie dagen ab nemen en binnen twee weken opnieuw een controle.
En laten we hopen dat die mycoplasma dan zijn schup heeft afgekuist!