Jarig jarig...

Jarig zijn is fijn. Een dag exclusieve aandacht, verrassingen, taart, feest, slingers, berichtjes... Stiekem tel ik toch wel af naar mijn verjaardag. Maar dit jaar had ik nachtpost, wat maakte dat ik die dag twee keer moest werken, één keer van middernacht tot kwart voor zeven en één keer van half tien tot middernacht. Toen ik wakker werd, vond ik op mijn FB-pagina talrijke berichtjes, in mijn gsm stonden smsjes van mensen die het nog wisten, en toen ik net klaar was met douchen, belde mijn metekindje om samen met haar mama en broer het perfecte zangkoor te vormen. Zo fijn! Ik reed naar mijn ouders waar mijn kindjes waren. Zoals bij elke jarige speelde opi 'Lang zal zij leven' op zijn tuba met er achter een stoet van mijn eigen bloedjes met toeters en hoedjes op. Ze gaven me elk een roosje en mijn ouders hadden een prachtige bloemeke gekocht. Als feestmaal was er spagetti en als toetje taart (Emiel had voorgesteld om er zo een dikke grote taart op te zetten, ik denk dat hij een noveen bedoelde :)) er was ook nog een attentie van mijn ander metekindje (en daar was Floor jaloers op :)). Hoe heerlijk kan het zijn he. en gisteren kwam mijn vriendin hier eten en ook zij had aan mij gedacht met een boeketje bloemen. Ik voelde me 'niet vergeten'. En dus bij deze: Merci allemaal.