zaterdag 16 februari 2013

Juul is het begin en het einde.

Juul is begonnen. De eerste vrijdagavond van de vakantie. Overgeven, overgeven, overgeven. En bleek zijn. En zielig. Heel zielig. Zaterdag deed hij nog eens heel platte kaka en was t over. Terug springlevend en vrolijk en blij. Toen was t Emiel zijn beurt, de leiding van de Chiro bracht hem noodgedwongen naar de rugby (wegens een slapende moeder wegens nachtpost) omdat hij in Zonhoven waar ze naar de stoet zouden kijken, niet stopte met overgeven. En bleek dat hij was. En zielig. De volgende in de rij was papa. Ellendig, maar ook maar één dag en t was over. Ik vertrok voor mijn vierde nachtdienst... s Morgens vond ik vier mensen in één tweepersoonsbed, en stinken dat het boven deed. Een zure gistende geur. Bedden afgetrokken, het wasmachien deed overuren. Het bad uitgewassen, brokskes uit het putteke gevist en de wcpot schoon geschuurd. Het verbaasde mij dat het glazuur nog intact was. En toen ik opgelucht adem haalde en bij mezelf dacht: Verpleging, het heeft als voordeel dat je immuun bent tegen vieze dinges, voelde ik mijn buik rommelen, mijn darmen lieten merken dat ze functioneerden tegen honderd in t uur en mijn maag liet verstaan dat hij staakte. Hondsellendig ging ik werken. Maar goede zorgen van collega's en de patienten die de weg naar spoed niet goed wisten te vinden hielpen mij er bovenop. Het viel dus al bij al mee. Tot ik mijn kinders bij mijn ouders ging ophalen, en mijn zielig neefje zijn maaginhoud over de zetel en het tapijt zag verspreiden... Ik hou niet van braaksel, zelf niet van mijn bloedeigen neefje. En de laatset vrijdag van de vakantie deed Juul een tweede ronde. Hij moest overgeven toen hij buiten was en wist nog net de achterdeur te vinden als doelwit. Goddank was de deur dicht. en omdat ik leerde uit het verleden legde ik een deken over de zetel en had ik een emmer in de aanslag. Hij maakte er dankbaar gebruik van. De apotheose was een bruin plasje stoelgang, langs zijn been afgegleden op de vloer. Wat voelde mijn smurfje zich ellendig, zielig, ziek en vuil. En goddank is er op uw moelijkste moment Febrese en een vriendin die u bij staat in deze stinkende uren. merci Veerle voor den opkuis, en merci Juul om vandaag weer helemaal beter te zijn.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten